مبحث پنجم مقررات ملی ساختمان محدود به انواع مواد، مصالح و فرآورده های ساختمانی متعارف است که در بنای ساختمان ها و تاسیسات مربوطه در همه نقاط کشور مورد استفاده قرار می گیرد.

   مبحث ششم مقررات ملی ساختمان ، حداقل بارهایی را که باید در طراحی ساختمان ها و سازه های موضوع مقررات ملی ساختمان ازجمله ساختمان های بتن مسلح، فولادی، چوبی و ساختمان های با مصالح بنایی مد نظر قرار دارد را در بر می گیرد.

   کاربرد مبحث دهم مقررات ملی ساختمان در محدوده ساختمان ها با کاربری های مندرج در قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان و آیین نامه اجرایی آن می باشد و شامل سازه های خاص از قبیل پل های جاده و راه آهن نیست.

   مبحث هشتم ملی مقررات ساختمان به مسائل اجرایی، مصالح ساختمان های آجری، مصالح ساختمان های آجری با کلاف، ساختمان های بنایی سنتی آجری و ساختمان های خشتی و  سنگی محدود می شود.  

   دامنه کاربرد مبحث چهاردهم مقررات ملی ساختمان شامل طراحی، اجرا، بهره برداری و نگهداری، تغییرات و بازرسی تاسیسات گرمایی، تعویض هوا و تهویه مطبوع و نیز تهیه و ذخیره آب گرم مصرفی در داخل ساختمان، می باشد.