از سال 1980 كه شركت تويوتا اولين قطعات نانوكامپوزيتي حاصل از پليمر-خاك رس را جهت استفاده در خودرو توليد كرد نانوكامپوزيت ها به صورت تجاري در آمدند. پيشرفت هايي كه در زمينه توانايي تعيين مشخصات، توليد و دستكاري مواد نانو مقياس ايجادشده باعث گرديده تا از آن ها به عنوان مواد پر كننده در گونه هاي جديد نانوكامپوزيت ها استفاده شود.
   نانوكامپوزيت هاي حاصل از پليمرها و نانوذرات فلزي، اكسيد ها و ساير مواد افزودني، مقاومت كششي، مدول و دماي اعوجاج حرارتي بسيار خوبي دارند. همچنين بعضي ويژگي هاي كامپوزيت ها مانند رنگ و شفافيت، رسانايي، مقاومت در برابر سوختن، عايق بودن، ويژگي هاي مغناطيسي و ضدخوردگي به واسطه نانو مواد بهبود يافته اند.
   مصرف جهاني نانوكامپوزيت ها به سرعت در حال افزايش است به طوري كه در سال 2005 بازار آنها 11 ميليون كيلوگرم از نظر وزن و از نظر ارزش 252 ميليون دلار بود و پيش بيني مي شود، اين مقدار در سال 2011 به 43 ميليون كيلوگرم، با ارزش 857 ميليون دلار برسد.

   چنين رشد چشمگيري به شكلي اجتناب ناپذير، انتظارات از توان بالقوه تجاري نانوكامپوزيت ها را به شدت افزايش داده است.