خورشید همواره درحال پرتاب فورانهایی عظیم و شدید به سمت زمین است که از توانایی نابود کردن کل فناوریهای روی زمین برخور دارند، و مطالعه جدید نشان میدهد پیشبینی این فورانها بسیار دشوارتر از آنی است که تاکنون تصور میشد.
یافتههای جدید نشان از آن دارند كه این فورانهای كرونالی مانند یك عطسه شدید به سمت زمین پرتاب میشوند. این فورانهای ابر مانند همچنین به شدت تحت تاثیر بادهای خورشیدی هستند و همین باعث شده تا محققان مجبور به بازسازی تكنیكهای پیشبینی آب و هوای فضایی شوند.
به گفته ماتیو اوئنز محقق ارشد این پروژه از دانشگاه ریدینگ، تا به امروز فرض بر این بود كه فورانهای كرونالی مانند حباب در فضا حركت میكنند و نسبت به نیروها مانند اشیائی مجزا واكنش نشان میدهند. اما اكنون مشخص شده كه این فورانها بیشتر شبیه به ابری از غبار یا عطسه هستند، كه از ذرات مجزای پلاسمایی تشكیل شدهاند كه هریك متفاوت از دیگری عمل میكند.
فورانهای توده كرونالی كه با سرعتی برابر 2000 كیلومتر بر ثانیه در فضا حركت میكنند، تركیبی قدرتمند از گدازههای مغناطیسی و ذرات گازداری هستند كه از نقاطی فعال در سطح خورشید فوران میكنند. این فورانها در طول یك تا سه روز به زمین میرسند و ممكن است هر چند ساعت یكبار و در دوره اوج فعالیتهای خورشیدی رخ دهند. این پدیده نیروی محرك شرایط بد آب و هوایی در فضا به شمار میرود و عامل ایجاد توفانهای مغناطیسی هستند كه میتوانند شبكههای برق و شبكههای ارتباطاتی را نابود كرده و فضانوردان را در معرض تشعشعات منجر به سرطان قرار دهند.
اگرچه این فورانها دائما درحال وقوعند، دانشمندان هنور در پیشبینی وقوع آنها دچار مشكلاتی هستند و براساس یافتههای جدید، دانشمندان درباره چگونگی وقوع آنها نیز اطلاعات درستی در اختیار ندارند زیرا برخلاف انتظار آنها این فورانها با نزدیكتر شدن به زمین آشفتهتر و غیرقابل پیشبینیتر میشوند.
محققان برای اولینبار روند سفر این فورانها در فضا و تعامل آنها با بادهای خورشیدی را مورد بررسی قرار دادند و با مطالعه سطح مقطع یكی از این فورانها كشف كردند كه بستههای پلاسمایی درون آنها با سرعتی بالاتر از اطلاعات درون ساختار شعله حركت میكنند.
این به معنی آن است كه تنها بخشی از فوران كرونالی و نه تمامی آن از نیروهای خارجی كه با آنها در تعامل است، تاثیر میگیرد. تضعیف این نیروهای مغناطیسی درحال انبساط باعث ایجاد ساختاری ابری و آشفته میشود كه به توده ذراتی كه هنگام عطسه از دهان خارج میشود شباهت دارد و از آنجایی كه تعامل شدیدی با بادهای خورشیدی دارد، ردیابی آنها كار دشواری خواهد بود. با اینهمه باوجود داشتن اطلاعاتی واضحتر درباره چگونگی ایجاد و حركت این فورانها، این امید وجود دارد شیوهای بهتر برای پیشبینی این عطسههای خورشیدی یافته شود.