یکی از تحلیل‌گران فناوری اطلاعات می‌گوید: «با داشتن اطلاعات همه‌ی اشیا قادر خواهیم بود داده‌هایی که از منابع مختلف به‌دست می‌آوریم را در موارد موردنظر به کار بگیریم.
این‌ها اطلاعاتی هستند که همیشه وجود داشته‌اند اما تاکنون امکان گردآوری، تکمیل و ذخیره‌سازی آن‌ها در پایگاه‌های داده را نداشته‌ایم. از این طریق خواهیم توانست از این داده‌های گنگ و نامفهوم اطلاعات مفید و کاربردی استخراج کنیم.
چه آن را اینترنت اشیا بخوانید چه اینترنت داده‌ها یا اطلاعات اشیا، یک چیز مشخص است این‌که در سال‌های پیش رو اطلاعات بیشتری تولید خواهد شد و این آینده را دگرگون خواهد کرد.
تلفن‌های هوشمند ابتدای راه تغییر هستند. یک شبکه از دستگاه‌ها یعنی دسترسی به اطلاعات و اپلیکیشن‌ها از طریق هر دستگاهی که فکرش را بکنید؛ تلفن، ساعت و انواع پوشیدنی‌ها یا حتی تلویزیون و خانه و خودرو!
شبکه‌ی دستگاه‌ها ذاتا بخشی از اینترنت اشیا است. اپلیکیشن‌هایی مثل Waze در همین راستا جهت تبدیل خودروها به اطلاعات لحظه‌ای ترافیک عمل می‌کنند. «شبکه‌ی دستگاه‌ها» آمده تا راه رسیدن به آرزوی اینترنت اشیا را هموار کند.
برخلاف نظر برخی که فکر می‌کنند سر و صدای به پا شده درباره چاپ سه‌بعدی یک جو کوتاه مدت است، با گسترش موادی که امکان چاپ با این روش را پیدا می‌کنند نفوذ آن‌ها روز به روز بیشتر می‌شود. از هواپیما تا خودرو و انرژی و صنایع نظامی، همه‌جا از مزایای این چاپگرها استفاده می‌کنند.
وقتی صحبت از انواع مواد می‌کنیم منظورمان مواد غذایی هم هست. چیزی که منجر به چاپ غذا می‌شود. با پیشرفت چاپگرهای سه‌بعدی تصور یک پیتزای چاپ‌شده چندان دور از ذهن نیست.
از این مهم‌تر موردی است که آن را زیست‌چاپ (bioprinting) می‌خوانیم؛ یعنی چاپ اندام مختلف یک فرد دقیقاً مانند نمونه‌ی اصلی. فکر این‌که به کمک این روش چه تحولی در زندگی معلولان حرکتی به وجود خواهد آمد واقعا شوق‌انگیز است.
واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR) و ابزارهای تکمیل محیط مباحثی هستند که خیلی زود جای خود را محافل علمی باز کرده‌اند. شرکت‌های زیادی را به سرمایه‌گذاری در این حوزه‌ها علاقه نشان داده‌اند.
فناوری‌های مبتنی بر ابَرمکان یا همان هایپر-لوکیشن (به معنی محیط فیزیکی پیرامون به همراه اطلاعاتی که به شیوه‌های مختلف در اختیار کاربر قرار می‌گیرند) کلید رسیدن به تجربه کاربری محیطی هستند.
چیزی که با اپلیکیشن‌های امروزی که تنها از طریق حسگرهای مختلف اطرافشان را درک می‌کنند تفاوت دارد. این بار به‌جای این‌که کاربر مثلاً دنبال هتلی برای اقامت بگردد، دستگاه بر اساس انتخاب دفعه‌ی قبل او، هتل مناسب را انتخاب می‌کند.
ترکیبی از بشر و المان‌های فیزیکی؛ حالات روحی، عادات، علایق ارتباطات اجتماعی، وظایف فعلی، اهداف کلی، موقعیت، نور، فشار، نویز و جو محیط، همه از عواملی هستند که تک‌تک رصد و مورد استفاده قرار می‌گیرند.
فناوری دیگری که از سال آینده به بعد و در ارتباط با اطلاعات اشیا توسعه خواهد یافت دستگاه‌های یادگیرنده‌ی پیشرفته است؛ رایانه‌هایی که خودشان و با اطلاعاتی که خود کسب کرده‌اند داده‌ها را پردازش می‌کنند. چیزی که درنهایت به هوش مصنوعی ختم می‌شود.
این دستگاه‌ها برای تحلیل داده‌های پیچیده نیازمند شبکه‌های عصبی عمیق (DNN) هستند که به آن‌ها امکان عمل مستقل و ادراک از محیط پیرامون را بدهد.
شبکه‌ی عصبی عمیق همان چیزی است که هوشمندی دستگاه‌های هوشمند را باعث می‌شود. در این میان، شرکت‌هایی که بتوانند کاربرد بهتری برای دستگاه‌های یادگیرنده پیشرفته ارائه کنند نسبت به رقبای خود موفق‌تر خواهند بود.
طی پنج سال آتی به سمت دنیای «پسا اپلیکیشن» حرکت خواهیم کرد. آن موقع دستیارهای هوشمند کارهای مختلف ما را انجام می‌دهند.
درنهایت بشر با برون‌سپاری کارها به این دستیارها، بر اموری که تنها از پس انسان بر می‌آید متمرکز می‌شود. این پدیده در ۲۰ سال آینده پیوسته رشد خواهد کرد و زندگی بشر را به‌کل دست‌خوش تغییر می‌کند.
با افزایش تجارت‌های دیجیتال، هکرها هم بیشتر می‌شوند و با ازدیاد این نوع تهدیدها شاهد پایان عمر ضد ویروس‌ها خواهیم بود. بدافزارهای فرار جدید می‌توانند خود را از دید نرم‌افزارهای ویروس‌یاب پنهان کنند.
پس ناچاریم به نحوی با تغییر معماری‌های امنیتی، نرم‌افزارهای خودمحافظ ایجاد کنیم تا پیوسته در حال بررسی و وارسی داده‌ها باشند و حتی در صورت لزوم تغییراتی در خود برای شناخت بدافزارهای جدید ایجاد کنند.
ارسال‌کننده‌های بلوتوث برای ارسال اعلان‌ها و اطلاعیه‌ها در فروشگاه‌ها، موزه‌ها، هتل‌ها و فرودگاه‌های زیادی نصب می‌شوند. با این ارسال‌کننده‌ها می‌توان فناوری‌های مرتبط با کسب‌‌و‌کارها را به حوزه‌ی اینترنت اشیا برد.
در نهایت ارسال‌کننده‌های بلوتوثی نسل ۴٫۲ در همه‌ی سطوح با اینترنت اشیای شهرها و خانه‌های هوشمند ادغام و مرتبط شده و بخشی از پازل تغییر آینده را پر می‌کنند.
روزی نیست که یکی از شرکت‌ها مدعی بهترین بودن بسترش برای اینترنت اشیا نشود. اینترنت اشیا مکملی است برای شبکه‌ی دیجیتال و تجربه‌ی کاربری محیطی و همه‌ی این‌ها وقتی میسر می‌شوند که بستری کارآمد برای اینترنت اشیا وجود داشته باشد.
هر شیوه‌ی جدیدی برای اینترنت اشیا باید ابتدا یک راهبرد صحیح در بسترسازی آن ارائه دهد و تا یک بستر واحد و جامع وجود نداشته باشد رسیدن به هدف اینترنت اشیا بسیار سخت خواهد بود. این چیزی است که چند سال آینده شرکت‌های فناوری را به خود مشغول خواهد کرد.
با توسعه‌ی شبکه‌های دیجیتال و دستگاه‌های هوشمند، محاسبات کامپیوتری وارد فاز جدیدی می‌شوند. به کمک معماری کارآمد عصب‌ریختی (Neuromorphic) و FPGAها به رایانه‌هایی با سرعتی بیش از یک ترافلاپ خواهیم رسید.
سامانه‌هایی که بر اساس واحد پردازش گرافیک و FPGA ایجاد می‌شوند عملکردی شبیه مغز انسان خواهند داشت. با معماری بر پایه FPGA می‌توان الگوریتم‌ها را به اجزای کوچک‌تر توزیع کرد و به بهره‌وری انرژی بیشتری دست یافت.
در نتیجه ماشین‌های یادگیرنده‌ی پیشرفته هرجا که دستگاه‌های اینترنت اشیا باشند حضور خواهند داشت؛ یعنی در خانه‌ها، خودروها، ساعت‌ها و حتی در بدن انسان‌ها.