زیست فرازمینی شکل‌های زیست در جاهای غیر از کرهٔ زمین است. موجود فرازمینی یا موجود فضایی یا بیگانه در بحث زیست فرازمینی، به هر موجود زنده با منشأ غیرزمینی گفته می‌شود.
با وجود چنین واقعیتی که هیچ موجود زنده‌ای در خارج از سیاره زمین کشف نشده است، علوم طبیعی جدید به قدری پیشرفت کرده‌اند که اکنون می‌توان این مسئله را بر مبنای علمی استواری بنیان نهاد. پژوهش‌هایی در این مورد به وسیله دانشمندانی که در بسیاری از زمینه‌ها فعالیت دارند، در دست اجرا است.
در سال ۲۰۱۳ ستاره‌شناسان مأموریت کپلر گزارش دادند، سیاره‌ای همانند زمین موجود است که قابل سکونت می‌باشد. دانشمندان می‌گویند این سیاره که به اسم کپلر ۶۹سی نامیده شده است همانند سیاره‌های سامانه خورشیدی در مداری ویژه پیرامون ستاره‌ای می‌چرخد. این سیاره فراخورشیدی احتمالاً نخستین سیاره‌ای است که در آن زندگی خارج از زمین وجود دارد.
علل تکامل موجود فرازمینی
طبق نظر دانشمندان فعالیت تمدنهای دیگر در فضا در هر مرحله‌ای از تکامل که باشند، باید به وسیله مشکلات مربوط به تأمین انرژی محدود شود. به عنوان مثال ایجاد فرستنده رادیویی نیرومند برای برقراری ارتباط با موجودات هوشمند دیگر در جهان، به وسیله فرستادن علائم در تمام جهات به انرژی عظیمی نیاز دارد که می‌تواند موجودیت این تمدن را به مخاطره اندازد. به علاوه، این طرح مستلزم کوشش‌های فراوانی است، در صورتی یک تمدن می‌تواند از عهده چنین طرحی برآید که آن را ضروری و بایسته تشخیص دهد؛ بنابراین این مسئله هنوز در دوره بررسی است. هیچ تمدنی در خارج از سیاره ما کشف نشده‌است و امیدی برای کشف حتی یکی از آنها بسیار ضعیف است.
امروزه دانستن این قوانین بدین مفهوم است که بتوانیم وظیفه و کارمان را به طور مؤثری طرح‌ریزی کنیم و آینده خود را بر مبنای اطلاعات علمی پیش بینی نماییم. تحقیق دربارهٔ مسئله تمدنهای فرازمینی در سطح کنونی علوم طبیعی، یکی از موثرترین راه‌های دست یافتن به هدفهایمان است. بطور کلی با تلاش برای دانستن دربارهٔ امکان موجودیت تمدنهای دیگر، دربارهٔ موجودیت خود در فضا می‌آموزیم و تمدن خود را از چیزی که بازتاب این تمدن در آینه کیهانی است، مطالعه می‌نماییم.