در احتراق سوخت مایع، ترکیب سوخت و اکسیژن هوا، حرارتی ایجاد می کند که باعث می شود عمل احتراق خود به خود انجام گیرد و احتیاجی به انرژی خارجی نباشد. سوخت ها عمدتا از هیدروکربن ها تشکیل شده اند که شامل دو عنصر هیدروژن و کربن می‌باشند. یکی از شناخته شده ترین واکنش های شیمیایی، احتراق سوخت های هیدروکربنی است که فرمولشان به صورت CnHmOx  می‌باشد. عمل احتراق به اکسیژن نیاز دارد که این اکسیژن را می‌توان از هوای اطراف به طور طبیعی (درفت طبیعی) یا به صورت مصنوعی (درفت اجباری) فراهم نمود.

   هر ماده سوختنی برای سوختن به مقدار معینی( استوكیومتری) هوا نیاز دارد که این مقدار را هوای تئوری مورد نیاز می‌گویند. در عمل برای اینکه احتراق کامل انجام شود باید هوای بیشتری نسبت به هوای تئوری به سوخت داده شود که این مقدار هوای بیشتر را هوای اضافی می‌نامیم و معمولاً درصد هوای اضافی برای این منظور محاسبه می گردد. در عمل درصد هوای اضافی مناسب برای احتراق کامل سوخت و جلوگیری از تشکیل دوده ضرورت دارد. اما در عین حال افزایش بیش از حد آن منجر به افزایش تلفات انرژی در فرآیند احتراق می شود.

در نرم افزار محاسبه هوای تئوری مورد نیاز احتراق سوخت مایع، با داشتن مشخصات درصد وزنی (هیدروژن، اکسیژن، گوگرد و کربن) می توان هوای تئوری مورد نیاز سوخت مایع نیز محاسبه نمود.