تولید همزمان برق و گرما ( CHP) که گاهی اوقات تحت عنوان تولید مشترک نیز نامیده می شود در حقیقت تولید متوالی دو صورت مفید انرژی، یعنی برق و گرما، از یک منبع تولید انرژی (سوخت) می باشد. در اغلب کاربردهای CHP، انرژی شیمیایی سوخت به انرژی مکانیکی و گرمایی تبدیل می گردد. معمولاً انرژی مکانیکی برای تولید برق و انرژی گرمایی برای تولید بخار، آب گرم یا هوای گرم مورد استفاده قرار می گیرد. بر اساس نوع کاربرد، گاهی اوقات این سیستم ها را به اختصار CHPB،BCHP و یا CCHP می نامند. در ادبیات موضوع، این سامانه ها تحت عناوینی چون منابع انرژی پراکنده ( DER) و یا سیستم های یکپارچه انرژی( ISE) نیز مورد استفاده قرار گرفته اند.

   در مقایسه با فناوری های سنتی سیستم های انرژی، مثل نیروگاه های متداول برق که فقط انرژی الکتریکی تولید می کنند، و یا بویلر های صنعتی که فقط بخار و یا آب گرم مورد نیاز را تأمین می نمایند، سامانه های CHP دارای این مزیت فنی هستند که قابلیت استحصال انرژی مفید بیشتری از سوخت ورودی را دارا می باشند. استفاده از سوخت برای تولید همزمان برق و گرما، بازدهی انرژی را افزایش داده و امکان تولید برق با هزینه هایی قابل رقابت با قیمت برق شبکه سراسری را فراهم می آورد. یکی دیگر از مزایای مهم بگار گیری سامانه های CHP، کاهش و یا قطع وابستگی به برق مورد نیاز از شبکه می باشد. لازم به تأکید است که قطع برق برخی از صنایع فرآیندی می تواند خسارت های سنگینی را بر آنها وارد نمایید. در برخی از گزارشات فنی، ارزش بار از دست رفته  (VOLL) برای هر کیلو وات ساعت انرژی الکتریکی را به مراتب بیشتر از قیمت خود برق عنوان نموده اند.