ایزو 50006- با اندازه‌گیری عملکرد انرژی با استفاده از خطوط مبنای انرژی و شاخص‌های عملکرد انرژی در ارتباط است.

این استاندارد راهنمای­ های کاربردی در مورد چگونگی تحقق الزامات استاندارد ملی ایزو 50001 در ارتباط با استقرار، به کارگیری و نگهداشتن شاخص‌های عملکرد انرژی (EnPIs) و خطوط مبنای انرژی (EnBs) در اندازه‌گیری و تغییرات عملکرد انرژی، برای سازمان‌ها ارائه می دهد. شاخص‌های عملکرد انرژی و خطوط مبنای انرژی دو عنصر کلیدی وابسته در استاندارد ملی ایزو 50001 به شمار می‌روند که اندازه‌گیری و در نتیجه مدیریت عملکرد انرژی را در یک سازمان ممکن می‌سازند. عملکرد انرژی یک مفهوم گسترده است که با مصرف انرژی، کاربری انرژی و کارآیی انرژی در ارتباط است.

به منظور مدیریت مؤثر عملکرد انرژی در تسهیلات، سیستم‌ها، فرآیندها و تجهیزات، لازم است سازمان‌ها با نحوه به کارگیری انرژی و میزان مصرف آن در طول زمان آشنایی داشته باشند. یک شاخص عملکرد انرژی مقدار عددی یا معیاری است که نتایج متناظر با بازدهی، کاربری و مصرف انرژی را در تسهیلات، سیستم‌ها، فرآیندها و تجهیزات، کمی‌سازی می‌کند. سازمان‌ها، شاخص‌های عملکرد انرژی را به عنوان معیار عملکرد انرژی خود مورد استفاده قرار می‌دهند.

خط مبنای انرژی مرجعی است که عملکرد انرژی سازمان را در طول یک دوره زمانی تعیین شده، مشخص و کمی سازی می‌کند. خط مبنای انرژی، سازمان را قادر می‌سازد تا تغییرات در عملکرد انرژی میان دوره‌های زمانی انتخاب شده را مورد ارزیابی قرار دهد. خط مبنای انرژی همچنین به عنوان یک مرجع قبل و بعد از پیاده‌سازی اقدامات بهبود عملکرد انرژی به منظور محاسبه صرفه‌جویی انرژی، استفاده می‌شود.