طراحی، نظارت، انتخاب مصالح و دستگاه ها، اجرای کار، تغییر و نگهداری و بهره برداری تاسیساتی می بایست طبق الزامات مندرج در مبحث شانزدهم مقررات ملی ساختمان انجام شود.

   در مبحث یازدهم مقررات ملی ساختمان حداقل ضوابط اجرای ساختمان های فولادی و بتنی و روش های صنعتی مطرح شده است. دامنه کاربرد مبحث یازدهم شامل کلیه ساختمان هایی است که به روش های صنعتی مطرح شده در آن طراحی و ساخته می شوند.

   کاربرد مبحث دهم مقررات ملی ساختمان در محدوده ساختمان ها با کاربری های مندرج در قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان و آیین نامه اجرایی آن می باشد و شامل سازه های خاص از قبیل پل های جاده و راه آهن نیست.

   مبحث نهم مقررات ملی ساختمان ضوابط لازم در طراحی و اجرای ساختمان های بتن آرمه را بیان می نماید. در این مبحث به مصالح مورد استفاده و مشخصات هر یک از آن ها، استانداردهای مشخصات و آزمایش ها، کیفیت بتن مصالح و اصول آرماتوربندی، قالب بندی اجرایی مرتبط با ساخت، عمل آوری و نگهداری از بتن ها و انواع آن پرداخته می شود.

   مبحث هشتم ملی مقررات ساختمان به مسائل اجرایی، مصالح ساختمان های آجری، مصالح ساختمان های آجری با کلاف، ساختمان های بنایی سنتی آجری و ساختمان های خشتی و  سنگی محدود می شود.

   مبحث هفتم مقررات ملی ساختمان الزامات طراحی ژئوتکنیکی ساختمان ها را مورد بحث قرار می دهد. این مبحث پس از ارائه تعاریف مرتبط با مسائل طراحی پی، به شناسایی ژئوتکنیکی لایه های زمین می پردازد و برای نکاتی از قبیل تعداد، عمق و فاصله گمانه ها جداول لازم را ارائه می دهد.

   مبحث پنجم مقررات ملی ساختمان محدود به انواع مواد، مصالح و فرآورده های ساختمانی متعارف است که در بنای ساختمان ها و تاسیسات مربوطه در همه نقاط کشور مورد استفاده قرار می گیرد.