ساختمان صفر انرژی به عنوان یک ساختمان بهره ور انرژی قادر به تولید برق، یا دیگر حامل های انرژی از منابع تجدید پذیربه منظور برطرف ساختن نیاز انرژی اش، می باشد. از این رو به طور ضمنی بر روی ساختمان های متصل به یک زیرساخت انرژی و البته نه برروی ساختمان های مستقل توجه وجود دارد.

مزایا

•  در امان بودن مالکان ساختمان از افزایش آتی قیمت انرژی
•  آسایش بیشتر بعلت درجه حرارتهای داخلی یکنواخت
•  نیاز به انرژی کمتر
•  هزینه نگهداری کمتر بعلت بالا بودن کارایی سیستم های انرژی
•  کاهش هزینه های کلی ماهیانه زندگی
•  اعتبار افزایش یافته برای سیستم های تولید و مصرف انرژی، مثلاً سیستمهای فتوولتائیک ۲۵ سال گارانتی دارد و به ندرت بدلیل مشکلات آب و هوایی خراب می شوند.

• هزینه اضافی برای ساخت و ساز جدید در مقایسه با اضافه کردن تکنولوژی جدید به طرح بعدی به حداقل می رسد.
• افزایش قیمت ساختمان انرژی صفر نسبت به ساختمان مشابه معمولی در اثر افزایش هزینه انرژی
• محدودیت های قانونی آینده و مالیات ها/ جریمه های آلایندگی کربن ممکن است تکنولوژیهای جدید سازی را به ساختمان های ناکارآمد اعمال کند.
•  استفاده بهینه از ضایعات چوبی و تولید زیست سوخت
•  تعادل مصرف انرژی با درخواست انرژی
• کاهش مصرف الکتریسیته
• حذف سیستم های زائد مصرف کننده انرژی
•  کاهش ۵۰٪ مصرف آب آشامیدنی
•  استفاده از سیستم تهویه بدون وسیله مکانیکی

معایب

• هزینه های اولیه می تواند بالاتر باشد
• طراحان یا خانه سازهای بسیار اندکی دارای مهارت ها یا تجربه لازم برای ساخت ساختمان های انرژی صفر هستند.
• قیمت تکنولوژی تجهیزات سلول های خورشیدی فتوولتائیک جدید تقریباً 17درصد هر ساله کاهش می یابد در نتیجه مقدار سرمایه در سیستم تولید الکتریسیته خورشیدی کاهش می یابد.
• کمک های مالی موجود همانطور که تولید انبوه فتوولتائیک قیمت آینده را کاهش می دهد به تدریج متوقف می شود.
• هر خانه ممکن است از متوسط انرژی صفر شبکه در طول یک سال استفاده کند ولی ممکن است در زمانیکه اوج تقاضا برای شبکه اتفاق می افتد به انرژی نیاز داشته باشد. در چنین موردی ظرفیت شبکه بایستی الکتریسیته را برای تمام بارها تامین کند.