اژكتورها (اجکتورها) داراي يك شيپوره همگرا-واگراي دروني هستند. اجكتور نام عمومي جتي است كه قادر به تخليه محصولات مختلف در فازهای گازي، محلول و جامد (پودر، گرانول يا لجن) بوده و داراي اسامي مختلفي مانند پمپ جت خلاء، ترمو كمپرسور، اسكرابر گاز و غيره مي باشد. تئوري عملياتي انواع اجکتورها مشابه یکدیگر مي باشد. اجكتورها تا حدودي داراي قيمت هايي كمتر و هزينه نگهداري كمي نسبت به پمپ ها دارند.سیال از یک سو وارد اجکتور شد و پس از عبور از گلوگاه اجکتور وارد خروجی می گردد. در دهانه خروجی سرعت مخلوط خروجی کمتر از سرعت سیال در ورودی اجکتور می باشد اما در هر صورت سرعت سیال خروجی بيشتر از سرعت صوت در خروجی اجکتور مي باشد.

 فناوری نانو در زمینه تهیه منابع انرژی شامل فتوولتاییک، انرژی باد، انرژی زمین گرمایی ، انرژی آب، انرژی باد، انرژی زیست توده، سوخت فسیلی و انرژی هسته ای به شرح زیر قابل استفاده است:

کاربردهای فناوری نانو در زمینه تبدیل انرژی عبارتند از : توربین های گازی، ترمو الکتریک، پیلهای سوختی، تولید هیدروژن، موتور احتراقی و موتور الکتریکی

کاربردهای نانو در ذخیره سازی انرژی الکتریکی شامل باتری و ابرخازنها، در زمینه ذخیره سازی انرژی شیمیایی شامل هیدروژن، پالایش و تبدیل انرژی و مخازن سوخت و ذخیره انرژی گرمایی شامل مواد تغییر دهنده فاز و ذخیره سازی معکوس است.

   نیروگاه برق مجموعه‌ای از تأسیسات صنعتی است که از آن برای تولید انرژی الکتریکی استفاده می‌شود. وظیفه اصلی یک نیروگاه تبدیل انرژی از دیگر شکل‌ های آن مانند انرژی شیمیایی، انرژی هسته‌ای، انرژی پتانسیل گرانشی و . . . به انرژی الکتریکی است. نیروگاه ها در حالت کلی بر اساس نحوه تبدیل انرژی به موارد زیر تقسیم می شوند:

نیروگاه‌های زمین‌گرمایی یا ژئوترمال به واحدهای تبدیل انرژی گفته می‌شود که انرژی خود را از طریق سیال گرم شده از طریق عبور از میان لایه‌های پوسته زمین به دست می‌آورد. اگر نیروگاه‌های زمین گرمایی را با سایر نیروگاه‌های انرژی‌های نو مقایسه کنیم مشاهده می‌کنیم که نیروگاه‌های زمین‌گرمایی به دلیل بالا بودن ضریب دسترسی (85% زمان در سال)، در جهان از اهمیت فراوانی برخوردارند و از این نوع نیروگاه‌ها می‌توان به‌عنوان بار پایه شبکه استفاده نمود.

 یک سلول سوختی اکسید جامد (SOFC) دستگاه تبدیل الکتروشیمیایی است که مستقیماً برق را از اکسید سوخت تولید می‌کند. سلول‌های سوختی بر اساس ماده الکترولیت دسته‌بندی می‌شوند؛ SOFC دارای یک الکترولیت اکسید جامد یا سرامیک است.

   فرایند ساخت پیزوالکتریک ها شامل 16 مرحله است که با وزن کردن، مخلوط کردن و آسیاب کردن موادی مانند زیرکونیا، اکسید سرب، تیتانیا، نیوبیا و اکسید استرانسیم و ... شروع می شوند. سپس مواد مخلوط شده کلسینه شده و واکنش انجام می دهند تا ترکیب تیتانات-زیرکونات سرب تشکیل شود. ترکیب تیتانات-زیرکونات سرب تشکیل شده که دارای مقداری رطوبت است به اندازه ذرات خیلی ریز آسیاب می شود. سپس چسب ها و روان‌سازها افزوده می شوند و ماده به دست آمده در اسپری درایر خشک می شود تا یک پودر آماده برای تراکم حاصل شود.

   انتقال حرارت با بسیار نزدیک کردن دو شی‌ء به هم بدون تماس (فاصله های نانو)، می تواند 100 برابر بزرگتر شود. در این روش، با استفاده از کنترلرهای جابجایی میکرومکانیکی با دقت بسیار زیاد، انتقال حرارت با استفاده از نور به بزرگ‌ترین مقدار گزارش شده تا به امروز، بین دو شی موازی رسیده است.