بیشتر مواد خالص در برخی دماها و فشارها بین مایع، جامد یا گاز تغییر فاز می دهند. ماده تغییر فاز دهنده ماده ای است که یک نقطه ذوب مشخص دارد وگرمای نهان ذوب آن به اندازه ای بزرگ است که می توان از آن برای ذخیره انرژی گرمایی استفاده کرد.

موادی که حداقل یکی از ابعاد آن‌ها در مقیاس ۱ الی ۱۰۰ نانومتر باشد، مواد نانویی یا نانو مواد خوانده می‌شوند.

مواد تغییر فازدهنده  یا pcm انرژی حرارتی را به دو صورت انرژی گرمایی محسوس و نهان می‌توان در مواد ذخیره نمود.

   علاوه بر روش ریسندگی مذاب، خیلی از پلیمرهای زیستی مثل کیتوزان، سلولز، کلاژن و زئین (استخراج شده از ذرت) همچون نانوالیاف با استفاده از پتانسیل الکترواستاتیک از پلیمرهای زیستی مختلف با روش الکتروریسی سنتز شده اند.