محققان مرکز کامپیوتر دانشگاه شفیلد، مدلی کامپیوتری برای مشاهده چگونگی جابجایی جهان از دید زنبورها و عدم برخورد آن‌ها به دیوار و موانع دیگر ساختند.

   زنبورها پرواز خود را با استفاده از سرعت حرکت – یا جریان نوری پیرامون خود- کنترل می‌کنند، اما هنوز چگونگی آن شناخته شده نیست. تنها مدارهای عصبی تا الآن یافته شده در مغز حشره، می‌تواند جهت حرکت نه سرعت را مشخص کند.

   این تحقیق چگونگی اتصال این مدارهای عصبی مخصوص جهت‌یابی برای تعیین سرعت حرکت زنبورها، که برای کنترل پرواز ضروری است، را پیش‌بینی می‌کند.

   زنبورهای عسل بهترین موقعیت یاب و ردیاب‌ها هستند که علیرغم داشتن مغزی با 1 میلیون نورون (رشته عصبی) ، از دید خود به شدت بهره می‌برند. بنابراین درک چگونگی عدم برخورد زنبورها با دیوار و شناسایی اطلاعات استفاده شده برای موقعیت‌یابی، ما را به پیشرفت و توسعه الگوریتمی برای موقعیت و مسیریابی به ویژه در سیستم‌های خودکار مانند ربات‌های پرواز خودکار، هدایت می‌کند. به همین دلیل است که زنبورها هنگام دیدن پنجره گیج می‌شوند زیرا که شیشه پنجره‌ها شفاف بوده و زنبورها به‌سختی جریان نوری هنگام نزدیک شدن به آن‌ها می‌توانند تولید کنند.