این سازمان به یک شرکت داروسازی ژاپنی و یک شرکت فناوری آمریکایی اجازه داده است تا این سیستم را که "سیستم دیجیتال ردیابی خوردن دارو" نام گرفته در آمریکا عرضه کنند. این سیستم در قرصی به کار گرفته شده که در بیماری ‌های روانی مورد استفاده قرار می گیرد و "آری‌‍ پی ‌پرازول" نام دارد.

در داخل این قرص یک حسگر/فرستنده قرار دارد که از موادی ساخته شده که در دستگاه گوارش جذب می‌شوند. وقتی این قرص در تماس با ترشحات معده قرار می‌گیرد، حسگر فعال می‌شود و آغاز فرآیند هضم به اضافه برخی ویژگی ‌های فیزیولوژیک مثل میزان فعالیت دارو را ثبت می‌کند. این اطلاعات به چسبی که بیمار روی پوستش چسبانده انتقال می یابد و از آنجا به اپلیکیشنی در موبایل بیمار ارسال می‌شود. در صورت موافقت بیمار، این اطلاعات از طریق اینترنت می‌تواند در اختیار مراقبان بیمار، پزشکان، کادر درمانی یا اشخاص دیگر قرار بگیرد.

سازمان غذا و داروی آمریکا مجوز استفاده از "آری ‌پی ‌پرازول "دیجیتال را فقط برای درمان "اسکیزوفرنی" و "حملات مختلط افسرگی-شیدایی" در اختلال دوقطبی نوع اول یا درمان کمکی در افسردگی صادر کرده است. گفتنی است، مصرف این قرص دیجیتال در روان پریشی (سایکوز) ناشی از دمانس ممنوع است. همچنین معلوم نیست آیا استفاده از آن در کودکان بی ‌ضرر است یا نه. یکی از مشکلات درمان بیماری ‌های روان پزشکی، خودداری بیمار از خوردن دارو است، اما تولیدکنندگان این سیستم می‌گویند روشن نیست که آیا این قرص دیجیتال می‌تواند به این کمک کند که بیمار حتما دارویش را مصرف کند.

علاوه بر این تولیدکنندگان این سیستم می‌گویند مطلع شدن از شروع هضم قرص ممکن است بین نیم ساعت تا دو ساعت طول بکشد و گاهی ممکن است سیستم نتواند آن را ردیابی کند بنابراین، از این قرص برای ردیابی "لحظه به لحظه" و اینکه آیا در موارد اورژانس هضم و جذب دارو آغاز شده یا نه نباید استفاده شود.