صنعت نساجی از قدیمی‌ترین صنایع در کشور ما به شمار می‌رود. اولین نشانه از پارچه بافی در ایران در حفاری های انجام شده در منطقه شوش به دست آمده که متعلق به 4000 سال قبل از میلاد است. بافته های رنگارنگ عهد هخامنشی و زری دوزی های این دوره از شهرت زیادی برخوردار بوده است. رونق ریسندگی و بافندگی پارچه های ابریشمی، پنبه ای و حریر در دوره سامانیان و نیز پس از اسلام موجب شد برخی از منسوجات جزء اقلام صادراتی ایران در آن زمان محسوب شوند.

   پتانسیل صرفه جویی در بخش صنعت بر اساس آمار مصرف انرژی در جهان و ایران به طور خوشبینانه 38% و به طور محافظه كارانه 24% می‌باشد. این درحالی است که پتانسیل صرفه جویی در صنعت نساجی نسبت به مقادیر استاندارد داخلی بین 10 تا 15 % و نسبت به مقادیر استاندارد جهانی 15 تا 25%‌ برآورد شده است. در راستای صرفه جویی در مصرف انرژی، شناخت صنایع انرژی بر و افزایش كارآیی تجهیزات مصرف كننده انرژی از نخستین اقدامات لازم می‌باشد. با توجه به اینكه صنعت نساجی سهم نسبتا بالایی از كل انرژی مصرفی بخش صنعت را به خود اختصاص می‌دهد، بهینه سازی مصرف انرژی در این صنعت از اهمیت خاصی برخوردار است. بررسی ها نشان می‌دهد که صرفه جویی سالانه كشور در صنعت نساجی می‌تواند حدود 6800 میلیون مگاژول (معادل 1/2 میلیون بشكه نفت خام) باشد. در صنعت نساجی در تمامی‌مراحل تولید، انرژی به شکل های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. این صنعت از جمله صنایع فرآیندی محسوب می‌شود که در مراحل مختلف آن بخصوص در بخش رنگرزی، چاپ و تکمیل (فرآیند مرطوب) از بخار استفاده می‌شود. در این گزارش جریان مواد و انرژی و همچنین تجهیزات انرژی بر در فرآیند تولیدات نساجی مطرح و مورد بررسی قرار گرفته و راه کارهای بهینه سازی انرژی در این صنعت ارائه گشته است.

فایل فهرست مطالب گزارش ممیزی مصرف انرژی در صنعت نساجی