موضوع تخلیة دیگ بخار که به منظور پاکسازی آن و جلوگیری از اتلاف انرژی به كار می رود بسیار پیچیده است. این موضوع شامل روابط بین عوامل مختلفی از جمله نوع دیگ بخار، مقدار درصد حداکئر مجاز ذرات محلول و معلق ، كیفیت آب تغذیه و پردازش آب تغذیه می باشد. روشهای موجود کنترل تخلیه دیگ بخار بسیار متفاوت می باشند. بعضی از دیگ های بخار موجود با روشهایی کنترل می شوند که اصلا مناسب آنها نیست، در نتیجه تلفات انرژی ایجاد شده حتی می تواند برای مسثولین تأسیسات ناشناخته باشد.
   این کتابچه برای اپراتورها و مهندسین دیگ های بخار تدوین شده است و در مورد این موضوع که چگونه می توان تلفات و درنتیجه هزینه ها را کاهش داد، بحث می نماید. فرایند تولید بخار برای کاربردهای صنعتی همواره با تجمع ذرات محلول ومعلق در آب دیگ بخار همراه است. چنانچه غلظت ذرات محلول و معلق از یک حد معین، بالاتر رود این مواد، توده ای کف شکل را ایجاد می نمایند که باعث می شود آب دیگ به صورت مخلوط معلق مایع در گاز در درون بخار ظاهر شود علاوه بر این از آنجا که این مواد به صورت جداری نازك در داخل دیگ (carry – over) بخار رسوب می کنند، می توانند باعث افزایش حرارتهای موضعی و خرابی احتمالی لوله ها شوند. بنابراین کنترل غلظت ذرات امری ضروری است که با روش تخلیه  انجام می شود. در این روش حجم معینی از آب دیگ بخار تخلیه شده و به طور خودكار با آب تغذیه  جایگزین می شود و به این ترتیب مقدار كل ذرات محلول (TDS) در آب در سطح بهینه باقی می ماند.
این مسثله در انواع دیگ های بخار نیاز به مراقبت دقیق و نظارت بركیفیت آب دارد. به ویژه دیگ های بخار جدید که از نوع پوسته ای می باشند، به دلیل ظرفیت کم آب و محدود شدن فضای بخار نسبت به خروجی دیگ بخار، بسیار آسیب پذیرتر از دیگ های بخار قدیمی می باشند.