جداکننده ها تجهیزاتی مکانیکی برای جداسازی فازها از یکدیگر هستند. یک جداکننده خوب شامل جداسازی اولیه در بخش ورودی بر اساس اختلاف مومنتوم فازها، ته نشینی ذرات مایع در اثر نیروی گرانش در بخش میانی، جداسازی در قسمت بالایی بر اساس به هم پیوستگی ذرات مایع و جلوگیری از خروج ذرات گاز به همراه فاز مایع تجمع یافته از پایین جداکننده است.

ساختمان جداكننده:

   فاكتورهایی كه برای انتخاب شكل جداكننده در نظر گرفته می‎شوند عبارتند از:

1. چگونه ذرات خارجی به خوبی گرفته می‎شوند. (شن، گل و لجن، محصولات و فرآورده های خوردگی)
2. چه مقدار فضا موردنیاز است.
3. آیا به اندازه كافی سطح مشترك برای جداسازی 3 فاز وجود دارد. (گاز، هیدروكربن، مایع گلایكول)
4. چه مقدار سطح برای گاز زدایی مایع جدا شده در دسترس است.
5. باید امواج در جریان مایع بدون تغییر زیادی در سطح مرتفع شوند.
6. آیا نگه داری حجم زیادی از مایع لازم است.

جداكننده های عمودی:

   جداكننده های عمودی معمولاً زمانی انتخاب می‎شوند كه نسبت مایع به گاز زیاد است یا حجم كل گاز كم است. مایع جدا شده توسط بافل های درونی به ته ظرف سقوط می‎كند. گاز رو به بالا حركت می‎كند و معمولاً برای گرفتن ذرات مه معلق موجود در آن از میان یك نم گیر عبور می‎كند و سپس گاز خشك خارج می‎شود. مایع جدا شده توسط نم گیر، با دیگر قطرات بهم آمیخته و قطرات بزرگتری ایجاد می‎كند كه از میان گاز به درون مخزن مایع موجود در ته ظرف سقوط می‎كند.                    

   توانایی گرفتن لخته های مایع بویژه بوسیله افزایش ارتفاع بدست می‎آید. كنترل سطح بحرانی و ضروری نیست و سطح مایع می‎تواند در اینچ های مختلفی نوسان داشته باشد بدون تأثیر بر كارآیی و بهرة عملیاتی. نم گیرها می‎توانند بطور قابل ملاحظه ای قطر موردنیاز جداكننده های عمودی را كاهش دهند.

ویژگی های جداكننده عمودی:

1. نیاز به حجم نگهداری مقدار مایع زیاد ندارد.
2. سطح مایع به سرعت نسبت به هر مایعی كه می لغزد عكس العمل نشان می‎دهد.

جداكننده های افقی:

   جدا كننده های افقی زمانی كه حجم زیادی از كل سیال و مقدار زیادی از گاز نامحلول همراه مایع موجود باشد، بسیار كارآمدتر هستند. مساحت بیشتر سطح مایع در این جداكننده ها، شرایط بهینه را برای رها كردن گازهای بدام افتاده فراهممی‎كند. در این جداكننده ها، مایعی كه از گاز جدا شده در طول انتهای ظرف تا خروجی مایع حركت می‎كند. گاز و مایع متناسب با میزانشان قسمتهای از سطح مقطع پوسته را اشغال می كنند. افزایش ظرفیت لخته با كاهش زمان اقامت و افزایش سطح مایع بدست می‎آید.  یك فلش تانك غنی از آمین نمونه ای از یك جداكننده افقی است. كه در آن:

1. حجم بزرگی از مایع موجدار در زمان اقامت بلندتری موجود است. (این امر آزادی كاملتری را به گاز نامحلول و در صورت لزوم، حجم موج دار برای سیستم های چرخشی، می‎دهد.
2. مساحت سطح به ازای حجم مایع برای كمك كردن به جداسازی كامل تر، بیشتر است.
3. شكل افقی بهتر از نوع عمودی از عهده مایع كف دار برمی آید.
4. سطح مایع به ازای تغییرات در مایع انباشته شده عكس العمل آرامتری نشان می‎دهد.

جداكننده های كروی :

   این جداكننده معمولاً زمانی بكار برده می‎شود كه فشار بالاست و اندازة فشرده شده مطلوب است و حجم های مایع خیلی كم است.

عواملی كه برای جداكننده های كروی در نظر گرفته می‎شود عبارتند از:

1. بهم پیوستگی
2. محدودیت ظرفیت نوسان مایع
3. كمترین استحكام برای فشار داده شده