در خطوط لوله چند فازی جهت جداسازی مایع از گاز از لخته گیرها استفاده می شود، لخته گیرها با بهره گیری از الگوی جریان و استفاده از نیروی ثقل موجب جدایش مایع از گاز می گردند. لخته گیرها نسبت به دیگر جداكننده ها دارای 3 مزیت عمده هستند:

1. توانایی دریافت میزان زیادی از مایعات تجمع یافته در خط لوله را دارند.
2. راندمان جداسازی بین مایع و گاز در مقایسه با انواع جداكننده ها بیشتر است.
3. تاسیسات بسیار ساده ای هستند (دارای قسمتهای متحرك نمی باشد)، بنابراین هزینه نگهداری و تعمیر آنها در مقایسه با انواع دیگر جداكننده ها كمتر است.

قسمتهای مختلف لخته گیر:

یك لخته گیر شامل قسمتهای ذیل می‎باشد:

1. انگشتی با شیب دوگانه در سه قسمت مجزا شامل: بخش جداكننده مایع - گاز، بخش میانی، بخش ذخیره.
2. بخش مایع گیر، مایع را از هر انگشتی جمع آوری می‎كند. مایع گیرها نمی توانند به صورت شیب دار باشند بلكه بصورت عمودی به انگشتی ها وصل می‎شوند.
3. لوله های خروجی گاز (Riser) كه در انتهای بخش جداكننده مایع - گاز بصورت عمودی به انگشتی ها متصل هستند.
4. خطوط متعادل كننده گاز (Equalisition) ، كه گاز را از هر انگشتی در پایان بخش ذخیره سازی به خطوط انتقال گاز هدایت می كنند.

   جدایش گاز- مایع در ابتدایی ترین قسمت هر انگشتی انجام می شود، طول این قسمت می‎تواند یك الگوی جریان جدا از هم را تولید و جدایش اولیه را بوجود می‎آورد. به طور ایده آل قطرات مایع به قطر 400 میكرون و كمتر در داخل گاز بسمت لوله های خروجی در انتهای این مقطع حركت می كنند. طول بخش میانی با توجه به شیب آن باید حداقل به اندازه ای باشد كه زمانیكه لخته گیر مملو از مایع می‎شود، سطح مایع پایین تر از لوله های خروجی گاز (Riser) باشد. این قسمت یك اختلاف ارتفاعی را بین لوله های خروجی گاز و بخش ذخیره به وجود می‎آورد كه خود باعث ایجاد یك جدایش نسبتاً مناسب مایع از گاز می‎شود.

   طول بخش ذخیره می بایست بگونه ای در نظر گرفته شود كه در هنگامی كه ماكزیمم حجم لخته وارد لخته گیر می‎شود مایع به داخل لوله های خروجی گاز وارد نشود. در زمانی كه عملیات عادی می باشد، سطح مایع باید در محدوده بالای لوله های خروجی مایع (Header) هر انگشتی نگه داری شود. كه این تقریباً با پنج دقیقه زمان نگه داری مایعات گازی در حداكثر ظرفیت كاری معادل می‎باشد. لخته گیرهای انگشتی در واقع شكل خاصی از خطوط لوله بود و شباهتی به مخازن تحت فشار ندارند ولی یك سازه تحت فشار گاز هیدروكربن می باشند و از قوانین مخازن تحت فشار تبعیت می نمایند. برای جلوگیری از آتش سوزی توصیه می گردد كه لخته گیر به سیستم تنظیم فشار اتوماتیك مجهز باشد و این تنظیم فشار باید بگونه ای باشد كه منجر به تحمیل دبی بالابر روی سیستم مشعل (flare) نگردد.

   پارامترهای مهم لخته گیر شامل: قطر داخلی بخش های مختلف لخته گیر، طول و شیب بر هر بخش می‎باشد، كه این پارامترها می بایست به نحو مطلوب محاسبه و تعیین گردند.

ابعاد لخته گیرها به چندین عامل بستگی دارد كه مهمترین آنها عبارت اند از:

1. هندسه خط لوله (قطر، طول، و فراز و نشیب مسیر)
2. اجزاء سیال
3. شرایط عملیات (ورودی، خروجی بعلاوه محیط)
4. دبی های برگشته.
5. امكانات توپك رانها (یا پیگ رانها که راندن توپک در خط لوله است.)
6. تواتر (فرکانس)