باد به بیان ساده، هوای در حال حرکت است. این هوای در حال حرکت دارای انرژی جنبشی است. بر طبق قانون تبدیل انرژی، می توان این انرژی را به سایر فرم های انرژی مانند انرژی مکانیکی و الکتریکی تبدیل کرد. از سوی دیگر باد را می توان نوعی از انرژی خورشید دانست. باد در اثر گرمای متغیر سطح زمین که ناشی از وجود خورشید است، ناهمواری های سطح زمین و چرخش کره زمین تولید می شود. از آنجایی که جنس خاک در مناطق مختلف متفاوت است، میزان جذب نور خورشید نیز در مناطق مختلف، یکسان نمی باشد و به همین خاطر گرمای زمین در نقاط مختلف متغیر است.

   سیکل روزانه باد در مناطق ساحلی بدین صورت است که در طول روز هوای بالای سطح خشکی زودتر و سریع تر از هوای بالای سطح دریا گرم می شود. هوای روی سطح خشکی منبسط شده و بالا می رود و جای خود را به هوای سنگین تر و خنک تر می دهد. این جابجایی هوا سبب ایجاد باد می شود.

شکل (1). جهت وزش با در شب و روز

   در شب، جهت حرکت باد برعکس می شود چرا که در شب، هوا روی سطح زمین سریع تر از سطح دریا خنک می شود. از نقطه نظر دیگر می توان گفت که سطح خشکی گرما را زودتر از سطح آب جذب و دفع می کند. این خاصیت باعث می شود که در روز جهت باد از سمت آب به خشکی و در شب از خشکی به دریا باشد.

   بر روی سطح خشکی نیز بادهای اتمسفریک به طور مشابه، در اثر وجود اختلاف دما در نقاط مختلف زمین به وجود می آیند. مناطق نزدیک خط استوا گرم تر از نقاط قطب های شمالی و جنوبی هستند.

شکل (2). جهت وزش باد در خشکی

امروزه، انرژی بادی اساسا به عنوان یک منبع انرژی پاک برای تولید الکتریسیته مورد استفاده قرار می گیرد. در گذشته نیز از انرژی باد برای تامین انرژی پمپ های آبی-بادی استفاده می شد.