طبق گزارش برخی منابع مانند sciencemag، تشخیص به موقع کرونا و آزمایش‌ها و تست‌های متعدد و فراوان و قرنطینه کردن سریع مبتلایان و مشکوکان، رمز موفقیت سنگاپور و هنگ کنگ برای کنترل کرونا بوده است. همچنین اعمال سریع و درست فاصله گذاری اجتماعی و رعایت آن از طرف مردم نیز یکی از اموری بود که به این دو کشور کمک کرد تا مانع شیوع کرونا شوند.

با این حال، آمار ابتلا از اواسط مارس سال جاری کمی بالا رفته و بسیاری از مقامات این دو کشور را ترسانده است که نکند سیاست‌های مذکور دیگر پاسخگو نباشند. تا 15 مارس، هنگ کنگ فقط 149 مبتلا داشت. این عدد اما تا چند روز قبل به 1005 نفر رسید. همچنین آمار مبتلایان در اندونزی از 226 نفر در 15 مارس به 2532 نفر در چند روز قبل رسید. باوجود این، آمار و جهش عددی ابتلا در این دو منطقه هنوز هم فاصله بسیار زیادی با مناطق قرمز کرونا یعنی ایتالیا، آمریکا و اسپانیا و... دارد.  لازم به ذکر است که پس از افزایش ابتلا در هنگ کنگ، تازه این کشور دستور بسته شدن رستوران‌های این منطقه را داد. این  در حالی است که حیات شهری تقریبا در تمام دنیا به حالت تعلیق درآمده است. همچنین سنگاپور به تازگی دستور تعطیلی مدارس و دانشگا‌ه‌ها و تعطیلی برخی ادارات خود را داده است؛ این در حالی است که بیشتر مراکز مهم این دو منطقه تا چند روز گذشته باز بودند.

سیاست سرکوب  و رهاسازی؛ روش درست مقابله با ویروس جدید

اما به راستی هنگ کنگ و سنگاپور چگونه با کرونا مقابله کردند؟ طبق گفته دکتر گابریل لئونگ (Gabriel Leung)، استاد دانشگاه هنگ کنگ و یکی از مقامات سازمان بهداشت این منطقه، اجرای سیاست  "سرکوب و رها سازی" روش اصلی سنگاپور و هنگ کنگ برای کنترل کرونا بوده است. طبق این سیاست، دولت به صورت متناوب تعداد ابتلای به ویروس را تا حد ممکن پایین می‌آورد و سپس برای یک مدت محدودیت‌ها را برداشته و تعداد خیزش ابتلا را کنترل و ثبت می‌کند. این سیاست کمک می‌کند که در عین حفظ اقتصاد و فعالیت روزانه و در عین حال کاهش سطح آمادگی روانی مردم در اثر قرنطینه، آمار ابتلا نیز کنترل شود. سیاست "سرکوب و رهاسازی" زمانی مهم‌تر می‌شود که در نظر داشته باشیم که ممکن است کووید 19 تا چند ماه و یا سال دیگر گریبانگیر دنیا باشد و به همین دلیل، قرنطینه طولانی مدت عملا ممکن نیست.

سایر سیاست‌های درست کرونایی هنگ کنگ و سنگاپور

سنگاپور و هنگ کنگ از سال 2003 درگیر انواع کروناویروس‌ها (از سارس گرفته تا کووید 19) وده اند و به همین دلیل، آنها مدت‌ها است برنامه ریزی دقیقی برای مقابله با این بیماری دارند. طبق گفته دکتر لئونگ، موقعیت جغرافیایی این دو منطقه نیز به کمکشان آمده است. مرز خشکی این مناطق با سایر کشورها زیاد نیست و به همین دلیل، کنترل سفر و عبور و مرور شهروندان توسط دولت آسان است. همچنین، وحدت ملی و قومی سنگاپور و هنگ کنگ بالا است و دولت مرکزی با مقامات محلی، سران اقوام و نهادهای مستقلی که در مقابل سیاست‎هایش مقاومت کنند، روبرو نیست. بنابراین، همانطور که لئونگ می‌گوید در این دو منطقه عملا دانشمندان به دولتمردان دستور داده  و آنها نیز بدون مشکلی این دستورات را به صورت قانون و لایحه به مردم انتقال می‌دهند. نکته دیگر در مورد این دو منطقه، تست‌گیری فراوان در بیمارستان‌هایشان است.

بیمارستان‌های سنگاپور و هنگ کنگ کیت‌های بسیاری دارند و به راحتی قادرند از موارد مشکوک، آزمایش بگیرند. طبق گزارشات، سنگاپوری‌ها به طور میانگین 12,800 تست کرونا و هنگ کنگ 13,800 تست انجام داده اند که در این زمینه یکی از کشورهای رکورد دار هستند. سیاست دیگر، قرنطینه کردن دولتی و هوشمند افرادی است که جواب تست آنها مثبت بوده است؛ چه نشانه و عوارض بیماری را داشته باشند و چه نداشته باشند. همچنین، این دو کشور(به خصوص هنگ کنگ) مانند چین از دست بندهای ردیابی استفاده می‌کنند تا رفت و آمد شهروندان را کنترل کرده و مانع از خروج آنها از محدودیت‌های درنظرگرفته شوند و یا در صورت مثبت شده تست او، آن مناطق را تحت نظر داشته باشند. در سنگاپور یک سامانه هوشمند روزانه چند بار به شهروندان پیام می‌دهد و پس از اینکه شهروندان به این پیام پاسخ می‎دهند(پاسخ اجباری است) مکان آنها را متوجه می‌شوند و می‌توانند بفهمند از محدوده در نظرگرفته شده خارج شده است یا نه. سنگاپور و هنگ کنگ از این طریق توانستند در عین پایین نگه داشتن آمار ابتلا برای مدتی مدارس، مراکز تفریحی، رستوران‌ها و حتی سینماها را باز نگه دارند(همانطور که بیان شد در سیاست "سرکوب و رهاسازی" باز شدن مراکز و بسته شدنشان در دوره های زمانی خاص تکرار می‌شود). در هنگ کنگ مدارس بسته شد اما برخی رستوران‌ها هنوز هم باز هستند. 

ترس هنوز هم وجود دارد، با این حال، افزایش ابتلا در ماه مارس کمی مقامات هنگ کنگ و سنگاپور را ترساند. طبق گفته مقامات سنگاپور اگر شرایط سخت تر شده و موج جدیدی از ابتلا شرق اسیا را فرا بگیرد، محدودیت‌ها بیشر شده و به اصطلاح دوره سرکوب طولانی‌تر می‌گردد و شاید از مردم خواسته شود که در خانه بمانند و با دورکاری از مراجعه به محل شغل خود اجتناب نمایند. حتی اگر سنگاپور و هنگ کنگ وارد این دوره شوند، فرقی در اصل قضیه نمی‌کند. این دو کشور بدون شک نمونه مقابله علمی و محکم و منطقی در مقابل کرونا هستند.