انتقال توان بی‌سیم (WPT) یا انتقال انرژی بی‌سیم، انتقال انرژی الکتریکی از منبع توان به بار الکتریکی مانند شبکه توان الکتریکی یا دستگاه مصرف‌کننده بدون استفاده از رساننده جدای دست‌ساز انسان است. توان بی‌سیم واژه‌ای عام است که به تعدادی تکنولوژی انتقال توان متفاوت که از الکتریسیته زمان متغیر، مغناطیس یا میدان الکترومغناطیسی استفاده می‌کنند. در انتقال توان بی‌سیم، یک انتقال‌دهنده بی‌سیم متصل شده به منبع توان، میدان انرژی را در فضای واسطه به یک یا تعداد بیشتری گیرنده می‌فرستد که مجدداً به جریان الکتریکی تبدیل‌شده و مورداستفاده قرار می‌گیرد. انتقال بی‌سیم برای دستگاه‌های الکتریکی توان در جاهایی که اتصال سیم‌ها، نامناسب، خطرناک یا غیرممکن است، مفید است.

   روش‌های انتقال توان بی‌سیم به دودسته تقسیم‌بندی می‌شود:

1. غیر تشعشعی
2. تشعشعش

   در روش‌های غیر تشعشعی، توان معمولاً به‌واسطه میدان مغناطیسی با استفاده از کوپل القایی مغناطیسی بین کویل و سیم جابجا می‌شود. کاربردهای این نوع شامل شارژرهای الکتریکی مسواک، تگ‌های RFID، کارت‌های هوشمند و شارژهایی برای دستگاه‌های پزشکی کاشتی مانند ضربان‌سازهای قلبی مصنوعی و توان القایی یا شارژ وسیله‌های نقلیه الکتریکی مانند قطار یا اتوبوس می‌شود. تمرکز اخیر بر روی پیشرفت و توسعه سیستم‌های بی‌سیم برای شارژ تلفن همراه و دستگاه‌های محاسباتی دستی مانند تلفن همراه، پخش‌کننده‌های دیجیتال موسیقی و کامپیوترهای قابل‌حمل بدون اتصال به برق دیواری است. توان همچنین مکن است به‌وسیله میدان الکتریکی با استفاده از کوپلینگ خازنی بین فلز و الکترود جابجا شود. در روش تشعشعی دور – میدان، که تابش توانی نیز نامیده می‌شود، توان به‌وسیله تابش‌های تشعشعی الکترومغناطیس مانند امواج میکرو یا تابش‌های لیزری جابجا می‌شود. این روش‌ها می‌توانند انرژی را در مسافت‌های دور انتقال داده ولیکن می‌بایست به سمت یک گیرنده شانه گیری شوند. کاربردهای موردنظر این نوع، ماهواره‌های توان خورشیدی، و هواپیماهای drone بی‌سیم هستند.

   یک مشکل مهم مربوط به سیستم‌های توان بی‌سیم، محدود کردن انسان‌ها و موجودات زنده از قرار گرفتن در معرض میدان‌های مغناطیس خطرناک است.