خنک کاری جت بخار از جت بخار فشار بالا برای خنک کردن آب یا دیگر سیال‌های واسطه استفاده می‌کند. استفاده‌های معمول شامل مکان‌های صنعتی، که بخار مناسبی برای اهداف دیگری موجود است یا برای تهویه مطبوع قطارهای مسافربری که از بخار برای گرمایش استفاده می‌کنند. خنک کاری جت بخار در دهه 1930 مورد استقبال زیادی برای تهویه مطبوع ساختمان‌های بزرگ قرار گرفت. سیکل‌های تبرید اژکتور بخار بعداً با سیستم‌هایی که از کمپرسورهای مکانیکی استفاده می‌کنند، جایگزین شدند.

قانون کلی

   بخار از یک اژکتور خلأ با راندمان بالا عبور می‌کند. خلأ جزئی در مجاری باعث بخار شدن مقداری آب می‌شود که گرمایی به‌واسطه خنک کاری بخار آزاد می‌شود. آب خنک شده در مدار به سمت کولرهای هوایی پمپ می‌شود درحالی‌که آب بخار شده از اژکتور در کندانسورهای جدایی بازیافت شده و به مدار خنک کاری باز می‌گردند.

استفاده

   راه‌آهن AT&SF از این روش استفاده می‌شود که تهویه مطبوع اژکتور بخار نامیده می‌شود. در خودروهای سبک و سنگین‌وزن، از سال 1950، از این روش استفاده می‌شود.