در نیروگاه ها پس از اینکه گازهای کوره قسمتی از حرارت خود را به لوله های آب یا دیواره های آبی و سوپرهیتر و ری هیترها می دهند ، هنوز مقدار قابل توجهی انرژی حرارتی دارند. اگر این انرژی به همراه گازهای حاصل از احتراق از دودکش تخلیه شود ، از نظر اقتصادی و از نظر راندمان دیگ بخار ، مقرون به صرفه نخواهد بود. به همین جهت از طریق یک اکونومایزر (Economizer) ، از حرارت باقیمانده استفاده می کنند. چون برای صرفه جویی در مصرف سوخت ، این قسمت را به دیگهای بخار اضافه کرده اند ، آن را صرفه جویی کننده یا اکونومایزر لقب داده اند.

   اکونومایزر را می توان به عنوان یک هیتر آب تغذیه در نظر گرفت، زیرا آخرین هیتر آب تغذیه قبل از ورود آن به دیگ بخار است .

   اکونومایزر تعدادی لوله های سری دارد که در آخرین مرحله در مسیر گازهای حاصل از احتراق قرار می گیرد و آب تغذیه را گرم می کند. لوله ها به طور جداگانه یا به صورت حجمی قرار گرفته اند و به وسیله یک سری لوله های خمیده کوچک یا زانویی به یکدیگر وصل می شوند. عمده این اتصالات جوشکاری شده است. لوله های خمیده را ، در اصطلاح ، خمهای اکونومایزر می گویند. آب در ابتدا به قسمت تحتانی یا سرد وارد می شود و از لوله ها گذشته به قسمت بالایی که گرمترین قسمت است، می رسد و آنگاه وارد هدر خروجی آن می شود، سپس به درام می ریزد.

   لازم به ذکر است که لوله های اکونومایزر در قسمت بیرونی یا محیطی دارای فین یا پره هستند تا با افزایش سطح تبادل حرارتی، مقدار حرارت جذب شده را افزایش دهند.

   گاهی اوقات اکونومایزر به دو قسمت بخار کننده و گرم کننده تقسیم می شود. در این صورت، آب تغذیه ابتدا وارد قسمت گرم کننده که درجه حرارتش پایین است می گردد و بعد از افزایش دما ، به قسمت بخار کننده وارد می شود. از این روش در دیگهای بخار مدرن و جدید استفاده نمی شود. دیگهای جدید فقط شامل یک اکونومایزر است.