یکی از انواع نیروگاه های انرژی های تجدیدپذیر نیروگاه زمین گرمایی می باشد. منبع انرژی زمین گرمایی، حرارت طبیعی زمین است که از مواد مذاب یا ماگما نشأت می گیرد. این انرژی در اثر تجزیه رادیو اکتیو ایزوتوپ پتاسیم و عناصر دیگری که در پوسته زمین پراکنده اند و همچنین به خاطر فشار زیاد حاصل از نیروی وزن ایجاد می شود.

   اگر این نوع نیروگاه ها را با سایر نیروگاه های انرژی های نو مقایسه کنیم مشاهده می کنیم که نیروگاه های زمین گرمایی بدلیل بالا بودن ضریب دسترسی (85% زمان در سال)، در جهان از اهمیت فراوانی برخوردارند .

   نیروگاه های زمین گرمایی را می توان بر اساس نوع سیال خروجی از چاه های تولیدی و نیز تجهیزات مورد استفاده در سیکل نیروگاه  دسته بندی نمود. بر این اساس نیروگاه های زمین گرمایی به سه دسته زیر تقسیم بندی می شوند:

1-    نیروگاه هائی که سیال خروجی از چاه بخار باشد.

2-    نیروگاه هائی که سیال خروجی از چاه بخار و مایع داغ باشد.

3-    نیروگاه هائی که سیال خروجی از چاه مایع داغ باشد.

1-   نیروگاه با سیال کاملاً بخار (Dry Steam)

   سیال خروجی از چاه های تولیدی در این نوع نیروگاه ها  کاملاً بخار بوده و می توان بخار آن را مستقیم به توربین منتقل نمود تا با فشار سیال، ضمن به حرکت درآوردن توربین با استفاده از ژنراتور تولید برق انجام گیرد.

 2-   نیروگاه با سیال دو فازی (Steam Flash)

   در این نوع نیروگاه، سیال خروجی از چاه های تولیدی بصورت دو فاز مایع و بخاز می باشد.

بطور تقریبی می توان نیروگاه های سیال دو فازی را بر اساس سیکل و تجهیزات مورد استفاده در آن به سه دسته زیر تقسیم نمود.

•  نیروگاه بخار تک مرحله ای با خروجی اتمسفر 
• نیروگاه بخار تک مرحله ای با کندانسور  
•  نیروگاه بخار دو مرحله ای 

3-   نیروگاه با سیال کاملاً مایع داغ (Binary)

   سیال خروجی از چاه های زمین گرمایی بصورت مایع داغ و فاقد هرگونه بخار می باشد. در این حالت می توان با استفاده از یک مبدل حرارتی، حرارت موجود در سیال زمین گرمایی را به سیال دیگری مانند ایزوپنتان، ایزوبوتان و سایر مواد دیگری که با حداقل حرارت می توانند به بخار تبدیل شوند، منتقل نمود و با انتقال بخار ایزوبوتان یا دیگر سیالات مشابه بوسیله لوله به توربین، نسبت به تولید توان و سپس تولید برق در ژنراتور اقدام نمود.