استفاده از آمونیاک و آب به عنوان ماده مبرد و جاذب نسبت به زوج لیتیم بروماید و آب قدمتی دیرینه‌تر دارد. به طوری که اولین واحد جذبی ساخته شده در سال ١٨٥٩ توسط فردیناند کاره از این نوع بود. البته قبل از او برادرش ادموند از محلول آب و اسید سولفوریک استفاده کرده بود. بعد از آن و در سال ١٩٢٦ میلادی شرکت الکترولوکس به کمک دو مهندس سوئدی به نام‌های کارل مونترز و بالتازار و ون پلاتن یخچال‌های جذبی خانگی را با نام تجاری سرول به بازار آمریکا معرفی کردند که بسیار مورد استقبال همگانی قرار گرفت.

چیلرهای جذبی با مبرد آب و جاذب لیتیم بروماید، رایج‌ترین نوع چیلرهای جذبی هستند که در انواع مختلف هم از نظر چرخه تغلیظ و هم از لحاظ منبع گرمایی در تأسیسات تهویه مطبوع مورد استفاده قرار می‌گیرند. این چیلرها بنا به خواص فیزیکی و شیمیایی مبرد (آب) امکان سردسازی زیر صفر درجه سانتی‌گراد را ندارند و به همین دلیل برای سرمایش آب تا ٥ درجه سانتی‌گراد و بیشتر به کار گرفته می‌شوند.

کمپرسور یا متراکم کننده می‌توانند برای فشرده کردن گاز به کار رود. در برخی دستگاه‌ها و ماشین‌آلات، کمپرسورها وسایلی هستند که توسط آنها هوا فشرده شده و سپس به سمت قسمت احتراق فرستاده می‌شود. از کمپرسورها برای فشرده کردن گازها استفاده می‌شود. در حقیقت کمپرسورها وسایلی هستند که با صرف انرژی مکانیکی فراوانی، گاز را با سرعت به درون خود مکیده و سپس آنرا فشرده می‌سازند. در اثر این عملیات، دمای گازی که فشرده می‌شود نیز افزایش می‌یابد. معمولاً گاز پر فشار خروجی از کمپرسورها را از یک سیسنم خنک‌کننده عبور می‌دهند تا دمای گاز دوباره به حد معمولی باز گردد. انواع گوناگونی از کمپرسور وجود دارد که برای مصارف صنعتی و عمومی طراحی شده‌اند.

  چيلر هاي تراكمي نوع اسكرو، نسل جديد چيلرهاي تراكمي به حساب مي آيند و مزيت آن‌ها در وجود كمپرسورهاي مارپيچي است كه باعث زير بار رفتن چيلر به صورت تدريجي و با توجه به ميزان برودت مورد نياز مي شود.

   هر کدام از گزینه های مورد رسیدگی دارای محدودیت ها، مزیت ها و معایب فنی هستند که در ذیل بدان ها اشاره خواهد شد. در این جا فقط به جنبه های فنی توجه خواهد شد و جنبه های اقتصادی بررسی نمی شوند.

کمپرسورها وسایلی هستند که با صرف انرﮊی، گاز را با سرعت به درون خود مکیده و سپس آن را فشرده می‌سازند.