سنسور المان حس کننده ای است که کمیت های فیزیکی مانند فشار، حرارت، رطوبت، دما و ... را به کمیت های الکتریکی پیوسته (آنالوگ) یا غیرپیوسته (دیجیتال) تبدیل می کند.

   سنسورها دستگاه های بسیار پیچیده ای هستند که برای ردیابی و پاسخ به سیگنال های الکتریکی یا نوری غالباً استفاده می شوند. یک سنسور پارامترهای فیزیکی (مانند دما، فشار خون، رطوبت، سرعت و ...) را به سیگنالی که قابل اندازه گیری الکترونیکی باشد، تبدیل می کند. به عنوان مثالی از شرح کار سنسورها، جیوه در دماسنج شیشه ای منبسط یا منقبض می شود تا دما را اندازه گیری کند و در نهایت توسط شخص از طریق لوله شیشه ای مدرج خوانده شود.

   اعمال آوردن یک میدان مغناطیسی به PdCoO2، که یک فلز غیر مغناطیس است، باعث افزایش 70 درصدی رسانش الکتریکی شد. این در حالی است که با توجه به قوانین فیزیکی چنین چیزی غیر قابل پیش بینی است.

   اسفنج های پیشرفته بسیار کوچک و نانو متخلخل می توانند مواد شیمیایی مایع یا گازی را به صورت کنترل شده ذخیره یا آزاد کنند. محققان یکی از این مواد به نام DUT-49، را معرفی کرده اند که رفتار کاملاً متضادی دارد. هنگامی که فشار این ماده برای جذب گاز بیشتر افزایش داده می شود، ماده ناگهان منقبض شده و محتویات خود را رها می سازد. مانند شش ها که هنگام تنفس، منقبض شده و هوای درون خود را خارج می کند.