قند و شکر در طی مراحل طولانی از غده گیاه چغندر قند بدست می آید. در ادامه مطلب سعی شده است تمامی مراحل تولید قند و شکر بصورت کامل توضیح داده شود.

1-    شستشو ی چغندر

   شستشوی چغندر با استفاده از اب و دستگاههای شستشو به شکل نیم استوانه انجام می شود که در انها با حرکت بازوهای گردان و ساییدن چغندر ها بهم عمل شستشو صورت می گیرد

2-    تهیه خلال چغندر

   برای تسهیل استخراج قند از چغندر لازم است که انرا بصورت رشته های باریکی به نام خلال در اورد این کار در دستگاهی معروف به اسیاب خلال صورت می گیرد اندازه و شکل و ضخامت خلالها بر راندمان عصاره گیری از انها تاثیر زیادی دارد از خلالهای تولیدی نمونه برداری شده و در صد قند انها طی ازمایشی که اصطلاحا دیژسیون خوانده می شود اندازه گیری می گردد خلالها قبل از ورود به مرحله بعد با ترازوهای مخصوصی توزین می شود لذا با داشتن وزن و در صد قند انها می توان مقدار قند وارد شده به فرایند را تعیین کرد

3-    استخراج قند از خلال

   به این مرحله شربت گیری - عصاره گیری و یادیفوزیون نیز گفته می شوند عمل استخراج قند از خلال در دستگاه دیفزیون یا دیفیوزر و با استفاده از خاصیت انتشار و فشار اسمزی که مربوط به اختلاف غلظت در داخل و خارج از سلولهای خلال است صورت می گیرد برای خروج بهتر مواد قندی از خلال از حرارت و بهم زدن نیز کمک گرفته می شود معمولا در دیفیوزر اب گرم و خلال در دو جهت مخالف هم حرکت کرده و مواد قندی به تدریج از خلال استخراج می شود و در نهایت از یک طرف دستگاه شربت خام و از طرف دیگر تفاله خارج می شود تفاله در حقیقت خلالی است که قند موجود در ان تا حد امکان گرفته شده است البته معمولا مقدار کمی قند در ان باقی می ماند که جزو ضایعات قندی کارخانه محسوب می شود

4-    خشک کردن تفاله

   تفاله تر خروجی از دیفیوز تحت فشار قرار گرفته و مقدار زیادی از اب ان که محتوی مواد قندی است جدا شده و مجددا به دیفیوزر بازگشت داده می شود تفاله حاصل بنام تفاله تر پرس شده (تفاله) خوانده می شود که می تواند مستقیما به فروش رفته و به مصرف خوراک دام برسد و با اینکه به قسمت تفاله خشک کنی منتقل شده و در انجا به تفاله خشک تبدیل شود که بعنوان خوراک دام مصرف دارد برای افزایش ارزش تغذیه ای تفاله برای دام اغلب به ان ملاس نیز زده می شود

5-    تصفیه شربت خام

   شربت خام خروجی از دیفیوزر رنگ خاکستری متمایل به سبز داشته و ناخالصی زیادی دارد لذا باید انرا تصفیه کرد در متداولترین روش تصفیه شربت خام از شیر اهک و گاز کربنیک برای جدا سازی ناخالصیها استفاده می شود در این روش مراحل ذیل وجود دارد

الف- تهیه شیر اهک و گاز کربنیک

   این عمل در کوره اهک انجام می شود و سنگ اهک را با استفاده از حرارت به اهک و گاز کربنیک تبدیل می کنند با حل کردن اهک در اب شیر اهک بدست می اید که همراه با گاز کربنیک در تصفیه شربت خام بکار می رود

ب- زدن شیر اهک به شربت یا دفکاسیون

   زدن شیر اهک به شربت خام معمولا در دو مرحله انجام می شود ابتدا اهک زدن مقدماتی یا پرشولاژ که حدود ۰.۱ اهک مصرفی به شربت زده می شود و بعد مرحله اهک زدن اصلی یا شولاژ که بقیه اهک لازم بصورت شیر اهک به شربت خام زده می شود اهک با ناخالصی های موجود در شربت خام واکنش داده و ایجاد ترکیبات کلسیم می کند اغلب این ترکیبات اماده رسوب کردن و جدا سازی از شربت هستند

ج- زدن گاز کربنیک به شربت

   به این فرایند کربناسیون یا اشباع یا ساتراسیون یا کربناتاسیون نیز گفته می شود در این قسمت به شربت اهک خورده اغلب طی دو مرحله یعنی کربناسیون یک و کربناسیون دو گاز کربنیک می زنند در نتیجه در اثر ترکیب شدن اهک موجود در شربت و گاز کربنیک ایجاد کربنات کلسیم می شود کربنات کلسیم ضمن رسوب کردن مقدار زیادی از ناخالصی های شربت را رسوب داده و جدا سازی می کند

د- صاف کردن

   پس از زدن گاز کربنیک به شربت در مرحله کربناسیون یک مقداری از نا خالصی های شربت به همراه کربنات کلسیم شروع به رسوب کردن میکند این شربت به دستگاه ته نشین سازی که دکانتور یا کلاریفایر نیز خوانده می شود انتقال یافته و مواد رسوبی ان جدا می شوند به این رسوبات اصطلاحا گل گفته می شود شربت بدست امده از بالای دکانتور به مرحله بعدی ( کربناسیون ۲) می رود و گل ته نشین شده که مقداری قند دارد به دستگاه صافی تحت خلا می رود و مقداری از مواد قندی جدا سازی شده و گل باقی مانده برروی صافی خلا گرچه هنوز مقدار اندکی قند دارد اما این گل را به خارج از کارخانه حمل کرده و قند باقی مانده در ان به عنوان ضایعات قندی گل به حساب می اورند شربتی که به کربناسیون دوم رفته پس از زدن گاز کربنیک به ان مجددا وارد صافی های دیگری شده و در نهایت شربت رقیق تصفیه شده بدست می اید مراحل تصفیه بیان شده را تصفیه کلاسیک نیز می گویند که با روشهای معمول در بعضی کارخانه ها ممکن است تفاوت هایی داشته باشد برا ی مثال در بعضی دیگر از کارخانه ها عمل اهک زدن و گاز زدن به شربت بصورت همزمان و در یک جا انجام می شود که به ان فرایند دفکو کربناسیون می گویند و یا در برخی از سیستم های تصفیه ممکن است قبل از کربناسیون دوم مجددا مقدا ر اندکی شیر اهک به شربت زده شود که به ان اهک زنی مجدد گفته می شود

ه-سولفیتاسیون و رنگبری شرب

   در برخی کارخانه ها برای کاهش رنگ شربت به ان گاز یا ترکیبات دیگر گوگرد دار زده می شود و شربت رنک روشنتری پیدا می کند ممکن است از روشهای دیگر رنگبری مانند کاربرد زغال فعال نیز استفاده شود پس از تصفیه شربت خام درجه خلوص شربت افزایش پیدا می کند درجه خلوص با واژه های دیگری مانند درجه تمییزی و کسیان نیز مطرح می شود و منظور از ان معولا نسبت در صد قند به در صد مواد جامد محلول یا بریکس در شربت می باشد برای مثال شربت خام از حدود ۸۸- ۸۵ در صد پس از تصفیه به حدود ۹۰٪ یا بیشتر در شربت رقیق می رسد

6-    تغلیظ شربت یا اواپراسیون

   شربت رقیق غلظت کمی دارد و در صد مواد جامد ان برای مثال حدود ۱۳-۱۲ در صد است لذا باید انرا غلیظ کرد اینکار در دستگاههای تغلیظ کننده و اواپراتور با استفاده از بخار انجام می شود به منظور کاهش هیدرولیز قند و تغییر رنگ شربت تحت تاثیر حرارت بالا و همچنین برای صرفه جویی در مصرف انرژی عمل تغلیظ شربت در سیستمهای تغلیظ چند مرحله ای و تحت خلا در دمای پایین تری انجام می شود در نهایت بریکس شربت غلیظ برای مثال تا حدود ۶۰٪ می رسد

   در مرحله كریستالیزاسیون شربت به صورت كریستال درآمده و راندمان كریستال را بالا می برد. كریستالیزاسیون به دو روش صورت می گیرد:

1- روش حرارت دادن – تبخیر كردن و رساندن محلول به حالت اشباع و فوق اشباع

2- با استفاده از سرد كردن از هر دو روش در صنعت قند استفاده می شود.

   عمل كریستالیزاسیون در دستگاهی به نام آپارات انجام می شود. در كریستالیزاسیون باید شربت گرم و تغلیظ شود در زیر لوله ها مبدل های حرارتی وجود دارند. و یك لوله بزرگتر در وسط آن قرار دارد داخل لوله ها شربت حركت نموده و از پشت لوله بخار می گذرد و شربت شروع به جوشش می نماید.

خصوصیات پخت توسط آپارات:

1- لوله های آپارات بزرگتر هستند تا بتوانند میزان شربت بیشتری را عبور دهند.

2- آپارات ها به صورت back ( ناپیوسته) حركت می كنند و شربت در داخل لوله حركت رفت و برگشتی دارد تا بتواند به حالت اشباع و فوق اشباع برسد.

3- آپارات های پخت تحت خلاء اند و در خلاء نقطه جوش پایین می آید و در درجه حرارت كم، مایع شروع به جوشش می نماید و شربت با حرارت كم نمی سوزد و به جوش آمده و ضایعات قندی كم شده.

   بخار را باز كرده تا شربت شروع به جوشش نماید و بعد خلاء را ایجاد نموده و شیر را باز كرده تا مخزن پر از شربت شود و بعد مدت زمانی صبر كرده تا شربت به حالت اشباع و فوق اشباع برسد اما این حالت برای كریستال زدن كافی نیست و باید برای آن شرایطی را ایجاد نماییم و به دو روش می توان این شرایط را ایجاد نمود.

1- بعداز آنكه مخلوط به حالت اشباع رسید به آن پودر شكر اضافه نموده تا كریستال تشكیل شود.

2- شوك هواست. محیط آپارات تحت خلاء است هوای خلاء را قطع نموده و فشار هوا در آن ایجاد كرد و این اختلاف فشار باعث تشكیل كریستال می شود استفاده از پودر شكر بهتراست چون كریستال ها یكنواخت و یك اندازه است به شرط آن كه پودر قند به تمامی مخزن به یك اندازه برسد وگرنه كریستال ها ریز خواهند شد.

سه روش در كریستالیزاسیون وجود دارد: (روش های كریستالیزاسیون)

1- آپارات پخت I

2- آپارات پخت II

3- آپارات پخت III

آپارات پخت I:

   شربت غلیظ را وارد آپارات پخت I كرده تا شربت بجوشد و به فوق اشباع برسد و بعد پودر شكر را اضافه نموده و در مرحله بعد شیر تخلیه را باز نموده و پخت را تخلیه نموده و وارد رفریژرانت كرده كه در واقع سرد كننده است و در عمل كریستال ها را حرارتش را كم كرده و در حقیقت ادامه كریستالیزاسیون است و بخشی دیگر از كریستال ها در این مرحله تشكیل شده. درجه حرارت پخت 80- 75 درجه سانتیگراد است و در رفریژرانت دما را به 45-40 درجه سانتیگراد رسانده می شود.

   رفریژرانت یك مخزن مكعب مستطیل است كه در آن همزنی وجود دارد كه به طور یكنواخت شربت را سرد می نماید و با سرعت مشخصی می چرخد، چون اگر سرعت چرخش زیاد باشد كریستال ها حل می شوند. و بعداز رفریژرانت شكرها وارد سانتریفوژ شده.

سانتریفوژ:

   یك سبد توری شكل است كه پخت داخل آن ریخته شده و از این توری ها به علت سرعت زیاد پس آب خارج شده و شكر روی توری باقی می ماند و بدان پس آب ضعیف گویند. كریستال روی توری با آب شسته می شوند تا رنگی كه روی سطح كریستال هاست از بین برود و بعداز شستشو با آب از نازل بخار استفاده كرده تا اگر آبی بر روی سطح كریستال ها مانده خارج شود و به آبی كه بر روی كریستال ها ریخته می شود و از توری خارج می شود، پس آب قوی گویند زیرا مقداری از كریستال را در خود حل می نماید و در صد خلوص بالایی دارد. بعداز بخار زدن دستگاه را خاموش كرده و از دریچه زیر سانتریفوژ شكرها خارج می شوند. شكری كه از آپارات I حاصل شده است، شكر درجه 1 است و این شكر را وارد خشك كن كرده و رطوبت آن را كم كرده و بعد دسته بندی و به انبار فرستاده و اگر به خواهیم از این شكر قند تهیه كنیم وارد حل كن شكر كرده و بدان آب اضافه نموده و از آن محلولی تهیه می شود كه Bx=60 و كلرس I نام دارد و این محلول را وارد قند سازی نموده.

آپارات II

   تمام شكر به كریستال تبدیل نشده و در پس آب مقدار زیادی شكر داریم و این پس آب ضعیف را به عنوان خوراك در آپارات پخت II وارد می كنیم. كه از لحاظ شكل و نحوه كار با آپارات I یكسان است و دوباره مواد را حرارت داده و بعد به رفریژرانت برده و خنك نموده وبه سانتریفوژ انتقال داده و دوباره پس آب و شكری، به دست آمده كه بدان شكر درجه 2 می گوییم كه زردرنگ است و باید درصد خلوص آن را بالا ببریم و شكر را به ظرف شكر حل كن فرستاده و با آب حل نموده و محلولی با Bx=60 كه به نام كلرس II است. این محلول را از صافی عبور داده و دوباره وارد آپارات پخت I نموده و مراحل را ادامه داده تا شكر درجه 1 حاصل شود.

آپارات III

   در كریستال آپارات II هم یك مقددار پس آب داریم كه شكر حل شده درآن است بنابراین پس آب II را به عنوان خوراك به پخت III فرستاده و در این پخت شكری به دست آمده كه كاملا قهوه ای است و خلوص آن بسیار پایین است و بدان شكر درجه 3 گویند.

   پس آب به دست آمده از سانتریفوژ III ملاس است و دیگر كریستالیزاسیون را بر روی آن انجام نداده چون مقرون به صرفه نیست و از روش های دیگر استفاده نموده .

فرآیند تولید شکر از نیشکر

 تغلیظ شربت

   شربت در تبخیر کننده های چند مرحله ای (مثلا"اواپراتورهای 3یا4یا5 مرحله ای ) متصل به خلا تغلیظ می شود، بهتر است که قبل از ورود شربت در بدنه اول، آنرا تا دمای جوش پیش گرم کرد. معمولا"بریکس شربت در تبخیر کننده های مذکور به حدود 65-55 درصد رسانده شود.از نکات مهم در مرحله تبخیر ،افت pH شربت است که معمولا" درصد0/3 می باشد، اما نباید که از ?.? بیشتر شود.

طباخی برای تولید شکر خام

   شربت غلیظ حاصل شده در مرحله به دیگهای پخت تحت خلا منتقل می شد. به طور بسیار خلاصه عملیات طباخی به صورت چند مرحله ای برای مثال سه مرحله ای انجام می شود. در هر مرحله پس از طی مراحل کیریستالیزاسیون، مخلوطی از کریستال و پسآب به نام ماسکویت خواهیم داشت. با سانتریفوژ کردن ماسکویت در دستگاه سانتریفوژ مربوط به همان پخت، شکر مربوط به آن پخت و پسآب جداسازی می شوند. برای مثال در سیستم سه پختی، شکر درجه (A) ،شکر درجه (B) و شکر درجه (C) و پسآب (A)،پسآب (B) و پسآب (C) یا پسآب پخت آخر را خواهیم داشت که به پسآب پخت آخر ملاس نهایی (final molasses) می گویند. معمولا"شکر حاصل از پخت یک (A)یعنی شکر درجه (A) به نام شکر خام (raw sugar) نیشکر خوانده می شود. شکر خام، شکری است که هنوز بطور کامل تصفیه نشده و مقداری مواد رنگی و ناخالصی با آن است و درجه خلوص آن اغلب حدود 98-96 می باشد. شکر خام را می توان طی عملیات خاصی تصفیه کرد واز آن شکر سفید بدست آورد.

   در صورتی که بخواهیم شکر خام را نگهداری کنیم(حتی به مدت کوتاه) به منظور جلو گیری از فعالیتهای میکروبی درآن، باید رطوبت آن را در حد قابل اطمینانی کاهش داد و به 25/0درصد یا کمتر از آن رسانید. معمولا" در سیستم سه پختی، پخت دو (B) از پسآب ضعیف پخت یک (A) و پخت سه (C) از پسآب ضعیف پخت دو (B) تهیه می شود. شکر درجه (B) به صورت کلرس در پخت یک(A) قابل استفاده است و شکر درجه (C) بصورت آفینه یا ماگما در پخت یک (A) یا پخت دو (B) می تواند مورد استفاده قرار گیرد. ملاس نهایی از مواد الی و معدنی و آب تشکیل شده و قند کل (مجموع ساکاروز، دکستروز و لوولز ) در آن به حدود 52 درصد می رسد و بیش از 10 درصد نمکهای معدنی در آن وجود داشته و حدود 10 تا 20 در صد نیز آب دارد.

تصفیه شکر خام

   تصفیه خانه های (refineries) شکر خام دو دسته هستند، برخی از آنها متصل به قسمت تولید شکر خام می باشند، اما برخی دیگر به عنوان تصفیه خانه ای مستقل بوده و شکر خام مربوط به سایر کارخانه ها یا شکر خام وارداتی از سایر کشور ها را تصفیه می کنند. هدف از تصفیه شکر خام آن است که که مواد ناخالصی و مواد رنگی باقی مانده در آنرا تا حد ممکن جداسازی کرده بطوری که با طباخی و کریستالیزاسیون مجدد بتوان شکر سفید با درجه خلوص نزدیک به ??? را بدست آورد. روشهای مختلفی برای تصفیه شکر خام معمول است و مراحل مختلفی برای تهیه شربت تصفیه شده ای از شکر خام که بتوان از آن شکر سفید تولید کرد، طی می شود. مراحل مذکور به عنوان نمونه و به طور خلاصه میتوانند شامل : آفیناسیون شکر خام، حل کردن شکر خام آفینه شده، تصفیه شیمیایی شربت شکر خام و صاف کردن باشد.

آفیناسیون شکر خام (Affination of raw sugar)

   در برخی از کارخانه ها به منظور جدا سازی قشری از مواد رنگی و ناخالصی مه معمولا" سطح کریستالهای شکر خام را پوشانده است، عمل آفیناسیون بر روی آن انجام می شود و شکر خام با درجه خلوص بالاتر بدست می آید. در این روش شکر خام با شربتی دارای غلظت بالا مانند پسآب سبز (green syrup) مخلوط می شود و ماگای خاصی بدست می آید. برای مثال نسبت تقریبی مخلوط شدن، حدود 75 درصد شکر خام و25 درصد پسآب سبز می باشد. این عمل چندان موجب حل شدن شکر خام نمی شود، چون شرایط فوق اشباع است، اما سطح کریستالهای شکر خام مرطوب شده وسبب سست شدن قشر مواد رنگی و ناخالصی سطح کریستال شکر خام می گردد. در مرحله بعد ماگمای بدست آمده در سانتریفوژ مداوم یا غیر مداوم وارد شده و مواد رنگی و نا خالصیهای سطحی به همراه پسآب سبز از سانتریفوژ بیرون می رود و شکر خام پس از سانتریفوژ درجه خلوص بالاتری خواهد داشت. پس از اعمال فر آیند آفیناسیون، شکر خام بدست آمده را شکر آفینه (affined sugar) یا شکر شسته شده (washed sugar) می خوانند. در برخی موارد به جای پسآب سبز از پسآب حاصل از سانتریفوژ ماسکویت شکر سفید نیز می توان برای آفیناسیون استفاده کرد. در صورتی که درجه خلوص شربت سبز کم شود، از آن در آفیناسیون شکر خام استفاده نمی شود، بلکه به مصارف دیگر می رسد، مثلا" به قسمت تولید شکر خام ارسال شده و در طباخی و کریستالیزاسیون در آن قسمت مجددا" بکار می رود.

حل کردن شکر خام(Melting)

    قبل از اعمال هر گونه فر آیند برای تصفیه شیمیایی شکر خام یا شکر آفینه شده، باید آنرا حل کرد. برای این منظور شکر خام را وارد دستگاه حل کننده مجهز به همزن کرده و به آن آب کندانس  گرم و آب گرم محتوی مواد قندی (sweet water) اضافه می کنند، تا حل شود. بریکس شکر خام حل شده یا شربت شکر خام (raw sugar syrup) اغلب نزدیک 60 درصد در نظر گرفته می شود و پس از حل شدن آنرا صاف می کنند.

 مرحله قند سازی

    قند تنها در چند كشور جهان مورد مصرف دارد كه ایران نیز یكی از آن جمله كشورها میباشد، با توجه به اینكه اغلب دركشورما از قند استفاده می كنند لذا می بایست با توجه به مصرف كشور ترتیبی اتخاذ كرد تا بتوان شكر را به قند تبدیل نمود. این عمل توسط ماشین آلات بشرح ذیل انجام میپذیرد:

1- مخزن حلال : مخذن حلال جهت حل كردن شكر در آب تا نقطه اشباء استفاده میگردد. جهت بهره وری بهتر سعی برآن است كه دمای آب را بالا برد.(ظرفیت حلالیت افزایش یابد) بدین سبب اغلب این مخازن دارای سیستم مبدل حرارتی میباشند(كوئیلی ویا دو جداره)

2- فیلترپرس : پس از تهیه محلول اشباء شده آب قند آن را جهت صاف كردن از دستگاه فیلترپرس عبور داده و آب قند صاف شده را به دستگاه تغلیظ هدایت می نمائیم دستگاه تغلیظ .

3- تغلیظ : دستگاه تغلیظ با ظرفیتها مختلف وجود داشته و وظیفه آن كاهش میزان آب موجود در آب قند بوده كه بدیهی است با این عمل غلظت آب قند افزایش یافته و از نقطه اشباء عبور كرده و وارد مرحله كریستالسیون می گردد كه در این قسمت كریستالهای قند تشكیل میگردد. پس از اینكه كریستالها به میزان لازم رسیدن(معمولاً بریكس 85 الی 90) از دستگاه خارج و وارد قالب میگردند. دستگاه تغلیظ به صورت بچینگ كا كرده و تحت خلاء عمل تغلیظ را انجام  میدهد.

4- دستگاه سانترفیوژ : پس از تهیه كریستال قند و قرار گرفتن آن در قالب میبایست آب قند اضافه را از آن خارج نمود كه این عمل توسط دستگاه سانترفیوژ با دور بالا انجام میپذیرد. دستگاههای سانترفیوژ  بسته به ظرفیت انواع مختلفی دارند.

قند حبه:

   برای تولید قند از شكر درجه 1 استفاده نموده. ابتدا شكر را با آب در حل كن مخلوط كرده و شربتی به نام كلروس I با Brx=60 تولید نموده. شربت باید رنگش شفاف تر و سفید تر باشد( چون قند از شكر سفیدتر است) و برای گرفتن رنگ از محلول از رنگبری استفاده نموده. رنگبری به دو روش استفاده می شود:

1- زغال اكتیو+خاك فیل

2- استفاده از رنگبر زرین.

   بعداز آن كه محلول را از این دو مواد عبور دادیم در مرحله بعد باید زغال ها را از شربت جدا نماییم و شربت را از صافی های صفحه ای شكلی تحت فشار عبور داده و در اثر دو بار صاف كردن كلرس شفافی را بدست آورده. با این كلرس شفاف حال باید آپارات پخت قند را انجام دهیم. آپارات قند مانند آپارات پخت شكر است. با این تفاوت كه مدت زمان پخت كمتر است. چون Brx=60 و خلوص آن بیشتر است و بعداز پخت، محلول وارد رفریژرانت شده و در ادامه فرآیند كریستالیزایون صورت گرفته و آن را به داخل سانتریفوژ هدایت كرده و در سانتریفوژ پساب را جدا نموده و پساب به عنوان خوراك وارد آپارات I شده كه در این مرحله شكر سفید تولید شده و شكر فوق كه به صورت مرطوب است پرس نموده و صورت قالب های 1 cm درآورده. كریستال هاب قند حبه یكنواخت نیست بلكه در اثر فشار كریستال های شكر در كنار هم قرار گرفته. درجه حرارت خشك كن 75-70 درجه است.

قندكله:

   دراین قسمت برای تهیه قند قند كله، پخت را وارد ملاكسور نموده، ملاكسور مخزنی است كه دارای همزن می باشد و زیرآن شیر خروج شربت است كه دمای پخت را پایین آورده و به نوعی عمل رفریژرانت را انجام می دهد. كه از طریق ملاكسور قالب های قندسازی پرشده كه عمل پركردن قالب ها به صورت قرار دادن قالب ها درون واگن صورت می گیرد كه بدین قند، قند سبز گویند، چون هیچ گونه سانتریفوژی بعداز عمل پخت بر روی آن انجام نشده و پخت مستقیما وارد قالب شده و رنگ آن به صورت سبز است.

   این واگن های حاوی قالب های قند وارد گرم خانه می شوند كه در حدود 3-4 ساعت در این مكان باقی می مانند. در گرم خانه ادامه كریستالیزاسیون صورت می گیرد. حرارت گرم خانه حدود 35-30 درجه است و نیاز به سیستم حرارتی نداریم چون خود پخت گرم است و حرارت گرمخانه را تامین می نماید در گرم خانه توسط كارگران روی قالب ها اعمالی را انجام می دهند. از جمله پخت را كارد می زنند و این هم زدن دارای 2 حسن است:

1- به خاطر این كه هوای داخل قالب را خارج نموده در غیر این صورت در قالب حفره ایجاد می نماید.

2- مخلوط كردن كریستال ها.

   بعداز كارد زدن حدود 30 دقیقه تا 1 ساعت با قاشق پخت را هم می زنند. بعداز این مرحله بوسیله یك گوشت كوب به قالب ها ضربه می زنند تا تجمع كریستال ها در نوك كله باشد و به همین دلیل نوك كله سخت است و بعداز گرم خانه وارد سردخانه شده و دما در آن 17-20 درجه و در حدود 3-4 ساعت درآن باقی می ماند و ادامه كریستالیزاسیون صورت می گیرد. عمل سردسازی توسط كولر و سردكننده ها صورت می پذیرد و در سردخانه عمل چنگال زنی صورت می گیرد كه ته قند پخت شده را خراش می دهند تا پساب ها در ته قند قرار گیرند و همچنین هوا از آن عبور نماید و بعد پخت را به سانتریفوژ برده تا پساب را ازآن خارج نمایند. و این پساب از سوراخ ته قند خارج می شود و در حدود 20 دقیقه این عمل انجام می گیرد در این مرحله نمی توانیم از آب یرای شستن كریستال ها استفاده نماییم چون آنها را از هم جدا می نماید و برای شستن از شربت لیکور كه از قند تهیه می شود استفاده می نماییم. درصد خلوص قند 260 است و بعداز سانتریفوژ قند كاملا سفید شده و پساب خارجی زرد رنگ است و بعد به خشك كن برده شده و بعد بسته بندی انجام می گیرد.

 قند طعم دار

   با افزودن طعم دهنده ها به شکر در فرآیند تولید قند های حبه قندهای طعم دار تولید می کنند. طعم های مختلفی همچون زعفرانی - کاکائویی - لیمو عمانی - بهار نارنج - نعناعی - دارچینی به صورت متداول در این فرآیند بکار می روند.