PCM   ها و یا به عبارتی مواد تغییر فاز دهنده به عنوان مواد ذخیره كننده ی انرژی شناخته می شوند. به طور كلی مواد می توانند به سه شكل انرژی را در خود ذخیره كنند؛ انرژی شیمیایی، انرژی نهان و انرژی محسوس. PCMها در دسته ی دوم قرار می گیرند.

PCM های آلی

PCM های آلی به دو گروه پارافین ها و اسیدهای چرب تقسیم می شوند.

PCMهای آلی به دلیل رسانش كم و قیمت بالای این نوع PCMها، عموما  كاربردی نیستند. البته باید توجه داشت كه PCMهای آلی در كنار قیمت بالا و ظرفیت پایین ذخیره ی انرژی، از مزیت هایی همچون دامنه ی وسیع دمای ذوب (نسبت به PCMهای غیر آلی) برخوردارند و علاوه بر آن اكثر آنها با فلزات واكنش نمی دهند. بنابراین به راحتی می توان از پارافین های آلی در موارد مختلف استفاده كرد.

جدول PCMهای آلی

PCM های غیر آلی

PCMهای غیر آلی عموما به دو دسته ی نمك های هیدراته و فلزات تقسیم بندی می شوند. این PCM ها اكثرا نسبت به PCMهای آلی چگال ترند و از ظرفیت ذخیره سازی انرژی بیشتری برخوردارند. از نظر قیمت نیز عموما از PCM های آلی ارزان تر هستند. در كنار مزایای ذكر شده PCMهای غیر آلی عموما خورنده اند و در مورد اكثر آنها باید از افزودنی های خاصی استفاده كرد ،عموما مشكل فوق سرد شدن دارند به عبارتی این مواد در هنگام رسیدن به دمای انجماد به سختی كریستاله می شوند.

جدول PCMهای غیرآلی