مهار توان بادها در ارتفاع زیاد با استفاده از تکنولوژی افسار و طناب (Tether and Cable) انجام می شود. اخیراً نقشه اطلس منابع توان بادی ارتفاع زیاد، برای تمام نقاط زمین ارائه‌شده است. مکانیسم‌های متفاوتی برای مهار انرژی جنبشی بادها مانند کایت، کایتون، بالن، گلایدر، گلایدر با توربین برای بازتولید، هواپیمای بدون موتور با توربین، یا ایرفویل ها، شامل نقاط چندگانه ارائه‌شده‌اند. هنگامی‌که انرژی مکانیکی از انرژی باد مشتق می‌شود، انتخاب‌های بسیاری برای استفاده از این انرژی مکانیکی موجود است: کشش مستقیم، تبدیل به برق در ایستگاه‌های زمینی یا هوایی، تبدیل به لیزر یا امواج میکرو برای تابش توان به سایر هواپیماها یا گیرنده‌های دیگر. انرژی تولیدشده با سیستم‌های ارتفاع زیاد، می‌تواند در هوا استفاده و یا با کابل‌های هادی، نیروی مکانیکی، چرخش حلقه نامحدود، جابجایی مواد شیمایی تغییریافته، جریان گازهای پرفشار، جریان گازهای کم‌فشار، لیزر یا تابش امواج میکرو به سطح زمین ارسال شود.

روش‌های تبدیل انرژی

   انرژی مکانیکی دستگاه می‌تواند به گرما، صوت، برق، نور، تنش، فشار، لیزر، امواج میکرو، تغییرات شیمایی یا تراکم گاز تبدیل شود. کشش یک استفاده مستقیم بزرگ از انرژی مکانیکی در کشتی‌های باربری کشنده است. چندین روش برای گرفتن انرژی مکانیکی از انرژی جنبشی باد وجود دارد. هواپیماهای سبک‌تر از هوا (LTA) به‌عنوان بالابرهای توربین‌ها به کار می‌روند. ایرفویل های سنگین‌تر از هوا (HTA) به‌عنوان بالابر توربین یا خود توربین به کار می‌روند. ترکیب‌های LTA و HTA در یک سیستم ساخته‌شده و برای مهار HAWP استفاده می‌شود.

   تحقیقات بر روی ابتکارات تکنولوژی توربین هوابرد نشان داده است که روش کایت مدل AWTs پتانسیل رشد مناسبی برای آینده دارد. در سال‌های 2008-2012 این روش، 44% انرژی بادی هوابرد کل را شامل شده است. کایت مدل AWTs انرژی را به‌وسیله توربین‌های باد معلق در ارتفاعات زیاد با استفاده از کایت‌ها مانند کایت‌های بال دوار استخراج می‌کند.