نمک مذاب نمکی است که در دما و فشار استاندارد جامد است (STP) ولی با افزایش دما به فاز مایع وارد می‌شود. نمکی که در حالت عادی حتی در STP مایع است معمولاً نمک یونی نامیده می‌شود، البته نمک مذاب خود یک دسته‌بندی از نمک‌های یونی است.

کاربردها

   نمک‌های مذاب کاربردهای متفاوتی دارند. ترکیب‌های نمک کلرید ذوب‌شده عموماً به‌عنوان حمام برای عملیات حرارتی آلیاژها استفاده می‌شوند، مانند باز پخت فولاد. ترکیب‌های نمک سیانید و کلرید برای بهبود سطح آلیاژها مانند کربنیزه و نیتروکربنیزه کردن فولاد استفاده می‌شود. کرایولیت (نمک فلوراید) به‌عنوان حلال برای اکسید آلومینیوم در تولید آلومینیوم در فرآیند هال - هرولت استفاده می‌شود. فلوراید، کلرید، و نمک‌های هیدروکسید، می‌توانند به‌عنوان حلال در فرآیندهای سوخت هسته‌ای به کار می‌روند. نمک‌های مذاب (فلوراید، کلراید و نیترات) می‌توانند به‌عنوان سیالات انتقال حرارتی برای ذخیره حرایت استفاده شوند. این ذخیره حرارتی می‌تواند در نیروگاه‌های توان حرارتی خورشیدی استفاده شود.

   یکی از مدل‌های رایج نمک حرارتی ترکیب یوتکتیک از 60% سدیم نیترات و 40% پتاسیم نیترات است که می‌تواند به‌عنوان مایع در دمای بین 260 تا 550 درجه سانتی‌گراد استفاده شود. دارای گرمای گداخت 161 ژول بر گرم و ظرفیت گرمایی ویژه 1.53 ژول بر گرم کلوین است.

   نمک‌های آزمایشگاهی دارای لیتیوم می‌توانند نقطه ذوبی معادل با 116 درجه سانتی‌گراد داشته باشند درحالی‌که ظرفیت گرمایی آن هنوز 1.54 است. نمک‌ها ممکن است هزینه‌ای بالغ‌بر 1000 دلار به ازای هر تن داشته باشند و هر نیروگاه معمول، از 30000 تن نمک استفاده می‌کند. نمک‌های عادی معمولاً نقطه ذوب 800 درجه و گرمای گداخت 0.52 دارند.