تهویه مطبوع خورشیدی به هر سیستم تهویه مطبوع که از انرژی خورشیدی استفاده می کند اشاره دارد. این امر می تواند بواسطه تبدیل خورشیدی غیرفعال، تبدیل انرژی حرارتی خورشیدی و تبدیل فتوولتاییک (نور خورشید به برق) صورت پذیرد. سازمان انرژی ایالات متحده امریکا با اختصاص بودجه مناسب برای تحقیقات در این زمینه، باعث توسعه و پیشرفت تکنولوژی های جدید و تولید انبوه شده است. تهویه مطبوع خورشیدی می تواند نقش مهمی در طراحی ساختمان های صفر انرژی نیز داشته باشد.

تهویه مطبوع فتوولتاییک (PV)

   فتوولتاییک ها می توانند توان هر نوع وسیله خنک کاری برق را تامین کنند. برای خنک کاری های کوچک و مسکونی (کمتر از 5 مگاوات ساعات) سیستم های PV بیشترین کاربرد را در تکنولوژی تهوه مطبوع خورشیدی دارند.

   به دلیل اینکه هزینه تهویه مطبوع PV به راندمان بسیار بستگی دارد، استفاده از روش های خنک کاری الکتریکی با راندمان بیشتر و بازگشت سرمایه بسیار حائز اهمیت هستند.

   برای مثال یک سیستم تهویه مطروع 100000 BTU، با نسبت راندمان انرژی فصلی (SEER) بالا در حدود 14، نیاز به 7 کیلووات توان الکتریکی برای خنک کاری کامل دریک روز داغ دارد. این سیستم نیاز به 20 کیلووات سیستم تولید برق فتوولتاییک با ذخیره دارد.

   یک سیستم تهویه مطبوع کارآمد، نیاز به سیستم فتوولتاییک ارزان تر و کوچک تری دارد. نصب یک پمپ حرارتی زمین گرمایی با عدد SEER در محدوده ±20 است و نیاز به کمتر از 5 کیلووات برق در حین کار دارد.

   یک سیستم فتوولتاییک ارزان تر می توان هزینه های ماهیانه برق را بسیار کاهش دهد. برای مثال با در نظر گرفتن یارانه برای سلول های فتوولتاییک در ایالات متحده امریکا، هزینه هر کیلووات ساعت برق تولید شده با سیستم فتوولتاییک بسیار کاهش یافته است. همچنین در مواقعی که به تهویه مطبوع نیاز نیست، برق اضافی تولید شده را می توان به شبکه برقی فروخت که در نهایت باعث کاهش هزینه های سالیانه برق می شود.