مخزن پوشش‌دار ظرفی است که برای کنترل کردن دمای محتویاتش با استفاده از سرمایش یا گرمایش پوسته پیرامون مخزن که سیال گرم‌کننده یا سردکننده در آن گردش دارد، طراحی‌شده است.

   پوشش، حفره‌ای بیرونی برای مخزن است که اجازه انتقال حرارت یکنواخت بین سیال در گردش و دیواره‌های مخزن را می‌دهد. با توجه به نوع طراحی، چند نوع پوشش وجود دارد:

1. پوشش‌های قدیمی: پوسته دومی بر روی درصدی از مخزن نصب می‌شود که فضایی حلقوی را ایجاد می‌کند. معمولاً راندمان انتقال حرارت به دلیل پایین بودن سرعت سیال در گردش و درنتیجه ضریب انتقال حرارت کم، زیاد نیست.
2. پوشش‌های کویل نیم لوله: پوسته بیرونی نازکی به پوسته مخزن در نقاط جوشکاری با الگوی مشخصی متصل شده است.
3. کویل های صفحه‌ای: نسبت به پوسته‌های کویل نیم لوله راندمان کمتری دارند زیرا که دولایه فلز برای عبور گرما وجود دارد.

   پوشش‌ها را می‌توان به همه سطح یا بخشی از آن اعمال کرد. برای مخزن عمودی، درپوش بالایی معمولاً بدون پوشش است. پوشش‌ها را می‌توان به نواحی تقسیم‌بندی کرد تا محیط جریان سرمایش و گرمایش تقسیم شوند. مزایا شامل جهت دادن جریان به سهم‌های مشخص پوشش و توانایی تأمین حجم سیال بیشتر است.

   مخازن پوشش‌دار را می‌توان به‌عنوان راکتورهای شیمیایی یا برای کاهش ویسکوزیتی سال‌های بسیار ویسکوز مانند قیر نیز به کار برد. همچنین می‌توان برای بهبود یکنواختی خواص سیال مانند دما یا غلظت از مخازن پوشش‌دار استفاده کرد.