جوشکاری انفجاری (EXW) فرآیندی در فاز جامد است که جوشکاری با شتاب دادن یکی از اجزا در سرعت‌های بسیار زیاد با استفاده از مواد شیمیایی منفجر شونده میسر می‌شود. فرآیند جوشکاری انفجاری عموماً برای پوشش‌دار کردن فولاد کربنی با لایه‌ای نازک و ماده‌ای مقاوم در برابر خوردگی (مانند فولاد زنگ نزن، آلیاژ نیکل، تیتانیوم، یا زیرکونیوم) استفاده می‌شود. به دلیل ماهیت جوشکاری انفجاری، هندسه‌های قابل‌تولید بسیار محدود هستند و می‌بایست ساده باشند. هندسه‌های معمول شامل صفحات، لوله و ورقه‌های لوله‌ای است.
- مزایا و معایب جوشکاری انفجاری
جوشکاری انفجاری می‌تواند پیوندی بین دو ماده‌ای که با روش‌های مرسوم نمی‌چسبند، برقرار کند. جوشکاری انفجاری هیچ‌کدام از فلزات را ذوب نمی‌کند. اصل و قاعده جوش در این فرآیند جوشکاری انفجاری شبیه به روش‌های جوش غیر فیوژن مانند جوش اصطکاکی است. مناطق بزرگی می‌توانند سریعاً به یکدیگر جوش داده شوند و خود جوش تمیز است.
یکی از معایب جوشکاری انفجاری، نیاز به دانش کافی از مواد منفجره قبل از انجام فرآیند جوش به دلیل ایمنی است. استفاده از برخی مواد منفجره بسیار خطرناک، ممکن است نیازمند یک گواهی تخصصی هم باشد.
اصفهان - بزرگراه شهید میثمی، ابتدای بلوار کشاورز، برج آزاد، طبقه 7 ، واحد شماره 8 ، پرتال جامع انرژی
info(@)energyenergy.ir