گاز طبیعی منبع انرژی تقریبا پاکیزه، فراوان و ارزان قیمتی است که هم اکنون به مقیاس وسیع برای مصارف صنعتی و خانگی به کار رفته و بهره برداری از آن در حال گسترش است. دولت ها و صاحبان صنایع، امروزه به دنبال آن دسته از حامل های انرژی هستند که آلاینده های کمتری تولید می کنند. به همین دلیل جهان به گاز طبیعی روی آورده است. همچنین تلاش جهانی برای کاهش گازهای گلخانه ای و گاز دی اکسید کربن مزیت استفاده از گاز طبیعی در مقایسه با سایر سوخت ها را نشان می دهد.

میلیون ها سال قبل گاز طبیعی در اثر تجزیه و فاسد شدن گیاهان و اجساد حيوانات در اعماق دریاها و اقیانوس های قدیمی به وجود آمد. نظرات متعددی در خصوص منشأ تولید نفت و گاز ارایه شده است، طبق اولین فرضیه ها پیدایش نفت و گاز منشأ معدنی داشته و حاصل از ترکیب هیدروژن و کربن تحت فشار و درجه حرارت موجود در اعماق زمین و ناشی از فعل و انفعالات آتشفشانی می باشد. اما نظریه ای دیگر که بیشتر مورد توجه دانشمندان و محققان می باشد، منشأ آلی پیدایش نفت و گاز می باشد. این مواد آلی می تواند بقایای گیاهان و اجساد حیوانات خشکی و دریایی به خصوص پلانکتن ها باشد.

در واقع در سالیان گذشته بخشی از اجساد حیوانات و گیاهان در هوا تجزیه و وارد جو شد و بخش دیگر قبل از تجزیه توسط گل و لای مدفون و در اعماق دریاها و اقیانوس ها رسوب نموده و از اکسید شدن آنها جلوگیری به عمل آمد و مواد آلی و هیدروکربن ها شکل گرفتند. در طول زمان، گل و لای به سنگ تغییر ماهیت داد و ماده آلی را پوشانده و در زیر خود محبوس نمود. با گذشت زمان تحت تأثیر حرارت و فشار، بعضی از این مواد الى به ذغال سنگ و برخی دیگر به نفت و برخی به گاز طبیعی تبدیل شدند.

در هزاران سال پیش انتشار گاز از لایه های نازک زمین و شعله ور شدن آن بر اثر رعد و برق باعث پیدایش و کشف این منبع انرژی گردید. در یونان، هند و ایران باستان این شعله های افروخته به عنوان نیروهای ماوراء الطبیعه در معابد پرستش می شدند. در طول زمان مردم آموختند که می توانند از این شعله های فروزان برای گرما و روشنایی استفاده کنند. اعتقاد بر این است که اولین بار مردمان چین در حدود ۲۵۰۰ سال پیش با استه نیهای تو خالی درخت بامبو گاز طبیعی را از محل آن در خشکی به ساحل انتقال داده و از آن برای جوشاندن آب دریا و استحصال نمک استفاده می کردند.

در سال ۱۷۹۲ میلادی شخصی به نام ویلیام مردوک، گاز حاصل از حرارت دادن ذغال سنگ را در منزل مسکونی خود به عنوان سوخت استفاده کرد. این تجربه باعث شد که گاز حاصل از حرارت دادن ذغال سنگ در کشور انگلیس برای روشنایی منازل و خیابانها مورد استفاده قرار گیرد. لذا می توان گفت انگلستان اولین کشوری بود که در استفاده تجاری از گاز طبیعی پیشگام بود. همچنین استفاده از گاز طبیعی تولید شده به این روش در سال ۱۸۱۶ میلادی در روشنایی خیابان های شهرهای بالتیمور و مریلند آمریکا استفاده گردید. اولین سال استفاده تجاری از یک مخزن گاز طبیعی به سال ۱۸۲۱ در آمریکا باز می گردد که اولین چاه گاز با عمق ۹ متر در شهر فردونا توسط ویلیام هارت به بهره برداری رسید. در طول قرن نوزدهم گاز طبیعی منحصر به عنوان منبع روشنایی به کار می رفت. اواخر قرن نوزدهم برق جای گاز را گرفت و در نتیجه نیاز به مصارف جدیدی برای گاز طبیعی احساس شد. در این زمان خواص حرارتی گاز به عنوان سوختی برای گرمایش و پخت و پز مورد توجه شرکتهای گازی قرار گرفت.

در سال ۱۸۹۱ خط لوله ای به طول ۱۲۰ مایل احداث گردید که گاز را از مناطق مرکزی ایندیانا به شهر شیکاگو منتقل می کرد. این خط لوله بسیار ابتدایی بوده و کارایی چندانی برای انتقال گاز نداشت. به طور کلی تا قبل از جنگ جهانی دوم راهی برای انتقال گاز در حد تجاری پیدا نشده بود لذا گاز طبیعی استحصالی همراه نفت سوزانده می شد و یا مخازن گازی مستقل کشف شده بدون استفاده رها می شدند. در طول جنگ جهانی دوم نیز هرچند پیشرفت هایی در صنایع مختلف ایجاد شده بود اما به دلیل شرایط زمانی، رکود خاصی در احداث خطوط انتقال گاز ایجاد گردید. اما پس از جنگ جهانی دوم با پیدایش تکنولوژی های نوین در لوله سازی و پیشرفت های جدید متالورژی و همچنین افزایش تقاضا به سوخت توجه به توسعه میادین گازی و استفاده بهینه از گاز و انتقال آن رونق چشمگیری یافت.