فیبرهای نوری رشته های بلند و نازکی از شیشه بسیار خالصند که ضخامتی در حدود قطر موی انسان دارند. آنها در بسته هایی به نام کابلهای نوری کنارهم قرار داده میشوند و برای انتقال سیگنالهای نوری در فواصل دور مورد استفاده قرار می گیرند. پس از اختراع لیزر در سال ۱۹۶۰ میلادی، ایده به کارگیری فیبر نوری برای انتقال اطلاعات شکل گرفت. فیبر نوری از پالس‌های نور برای انتقال داده‌ها از طریق تارهای سیلکون بهره می‌گیرد. یک کابل فیبر نوری که کمتر از یک اینچ قطر دارد می‌تواند صدها هزار مکالمهٔ صوتی را حمل کند. قطر یک کابل نمونه کمتر از یک اینچ است. از لحاظ کلی، دو نوع فیبر وجود دارد: تک حالتی و چند حالتی. فیبر تک حالتی یک سیگنال نوری را در هر زمان انتشار می‌دهد، در حالی که فیبر چند حالتی می‌تواند صدها حالت نور را به طور هم‌زمان انتقال بدهد. امروزه از فيبر نوری در موارد متفاوتی نظير: شبکه های تلفن شهری و بين شهری ، شبکه های کامپيوتری و اينترنت استفاده بعمل می آيد.

   يک فيبر نوری از سه بخش متفاوت تشکيل شده است :

1-هسته: (Core)هسته نازک شيشه ای در مرکز فيبر که سيگنا ل های نوری در آن حرکت می نمايند.

2-روکش: (Cladding) بخش خارجی فيبر بوده که دورتادور هسته را احاطه کرده و باعث برگشت نور منعکس شده به هسته می گردد.

3-بافر رويه: (Buffer Coating) روکش پلاستيکی که باعث حفاظت فيبر در مقابل رطوبت و ساير موارد آسيب پذير است.

   کاربرد فیبر نوری در سیستم های روشنایی :از جمله کاربردهای فیبر نوری که در اواخر قرن بیستم بعنوان یک فناوری روشنایی متداول شده و در چند سال قرن اخیر توسعه و رشد فراوانی پیدا کرده است کاربرد آن درسیستم های روشنایی است. در این فناوری نور از منبع نوری که می تواند نور مصنوعی (نورلامپهای الکتریکی) و یا نور طبیعی (نور خورشید) باشد وارد فیبر نوری شده و از این طریق به محل مصرف منتقل می شود. به این ترتیب نوربه هرنقطه ای که درجهت تابش مستقیم آن نمی باشد منتقل میشود .امتیاز این نور که موجبات رشد سریع بکارگیری و توجه زیاد به این فناوری شده است این است که فاقد الکتریسیته گرما وتشعشعات خطرناک ماورائ بنفش بوده(نور خالص وبی خطر)و دیگر اینکه با این فناوری می توان نور روز (بدون گرما واشعه های ماورائ بنفش) را هم به داخل ساختمانها و نقاط غیر قابل دسترسی به نور خورشید منتقل کرد و در بهینه سازی انرژی کمکی نمود.

   تست OTDR: OTRD مخفف عبارت Optical time-domain reflectometer که به معنی بازتاب سنج نوری است که در محدوده زمانی کار می کند و برای عیب یابی در شبکه های لیزری مورد استفاده قرار می گیرد. از طریق یک دستگاه OTDR می توان طول و تضعیف یک فیبر نوری (شامل تکه های فیوژن شده و سر کابل ها ) را محاسبه کرد ، همچنین از طریق یک دستگاه OTDR می شود ایرادات ، از قبیل پارگیها، و تلفات توان فیبر را دید و محل آن را مشخص کرد .