در دوبلین اوهایو، مرکز مجمع بازتولیدی تصمیم به کاهش انرژی اتلاف شونده خود گرفت. به جای اینکه بر تجهیزات تولید الکتریسیته و سوزاندن ذغال و گاز طبیعی تکیه کنند و یا با سوزاندن سوخت در بویلر‌ها، آب گرم تولید کنند، این مرکز تصمیم به نصب واحد‌های گرمایی-نیروگاهی نموده است. 

   واحد‌های گرمایی-نیروگاهی (CHP) یا پروژه‌ هم‌سوخت، هم الکتریسیته تولید می‌کنند و هم اجازه می‌دهد مرکز در زمان قطعی برق دارای روشنایی و انرژی گرمایی باشد. این واحد‌های گرمایی-نیروگاهی توسط واحد‌های خصوصی راه‌اندازی شدند و تا ۱۰ درصد از هزینه قبض انرژی خود را کاهش داده است.

تکنولوژی گذشته

   این تکنولوژی هم‌سوخت تکنولوژی جدیدی نیست. در واقع، توماس ادیسون اولین واحد گرمایی-نیروگاهی خود را به کارخانه‌ها و ساختمان‌ها فروخت. در قرن بیستم هنوز در آمریکا، صنایع و قانون‌گذاران یک مونوپولی در واحد‌های تولید الکتریسیته ایجاد کرده‌اند که از رقابت محافظت شده و تنها بر اساس مقدار سرمایه‌گذاری سود می‌برند. در نتیجه در سال‌های گذشته واحد‌های نیروگاهی بزرگتر و با ظرفیت بیشتر ساخته شده است. اکنون این گزینه وجود دارد که هر ساختمان از انرژی اتلافی خود بهره‌برداری کرده و استفاده نماید. 

   اگرچه در آمریکا از سال‌های بسیار دور تمام شهر‌ها دارای الکتریسیته هستند اما همچنان بر این مونوپولی در صنعت نیرو پا فشاری می‌شود. گرمای اتلافی هم‌اکنون بسیار مهم است. بسیاری از نیروگاه‌ها تنها ۳ واحد سوخت برای تولید ۱ واحد الکتریسیته می‌سوزانند. این بازدهی ۳۳ درصدی از دهه ۵۰ میلادی حتی ۱ درصد افزایش هم نداشته است. برای تصویری بهتر فرض کنید سوختی که هر بار در باک خودروی خود می ریزید تنها یک سوم آن مفید باشد و یعنی از هر ۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر کنونی به ۲۷ لیتر در ۱۰۰کیلومتر افزایش یابد.

نوآوری برای آینده

   واحدهای CHP، بر خلاف واحد‌های معمولی دارای بازدهی ۶۰ تا ۹۰ درصدی هستند. هنگامی که برای محلی که نصب می‌شوند طراحی شوند باعث کاهش تولید آلودگی زیست محیطی نیز خواهند شد. 

   خوشبختانه قانون‌گذاران توجه بیشتری به این واحد‌ها نشان داده‌اند. برای مثال آژانس حفاظت محیط زیستی آمریکا این واحد‌های هم‌سوخت را به عنوان راهکاری موثر برای رسیدن به نیروگاه‌های پاک معرفی کرده است. بر همین حسب، ایالت اوهایو سرمایه گذاری برای ساخت و بهره‌برداری از واحد‌های هم‌سوخت در این ایالت نموده است.

   هم اکنون واحد‌های هم‌سوخت بیش از ۱۲ درصد از الکتریسیته ایالات متحده را تامین می‌کند. این واحد‌های هم‌سوخت می‌توانند تا سال ۲۰۳۰ سهمی ۲۰ درصدی در تولید انرژی ایالات متحده داشته باشد. اگر به این درصد برسد می‌تواند:

-- بیش از ۱ میلیون شغل در سراسر کشور ایجاد کند.

- بیش از ۵ کوادریلیون (۵ هزار میلیون میلیون) Btu سوخت را سالیانه ذخیره کنند که برابر نیمی از انرژی مصرفی کل خانوار‌ها در ایالات متحده است. 

- کاهش ورود بیش از ۸۰۰ میلیون متریک تن دی‌اکسید‌کربن در سال که برابر نیمی از خودرو‌های موجود در جاده ‌ها است.