جهت صرفه جویی در مصرف انرژی و محدود کردن انتقال گرما، باید تمامی اجزای تشکیل دهنده پوسته خارجی (که از یک طرف با فضاهای کنترل شده و ازطرف دیگر با فضاهای خارج و یا فضاهای کنترل نشده در تماسند) عایق حرارتی داشته باشند. عایق کاری حرارتی می تواند از داخل، خارج و یا بصورت لایه ای در میان عناصر ساختمان اجرا شود و یا مصالح تشکیل دهنده عنصر ساختمانی به تنهایی دارای ضریب هدایت حرارتی اندک بوده ومانند عایق حرارتی عمل نماید. بطور کلی با توجه به تعریف ضریب هدایت حرارتی مقدار حرارتی که در یک ثانیه از یک متر مربع عنصری همگن به ضخامت یک متر، درحالت پایدار، عبور می کند و اختلافی برابر یک درجه کلوین بین دمای دو سطح طرفین عنصر ایجاد نماید را ضریب هدایت حرارتی گویند و با نشان  می دهند و واحد آن وات بر متر، درجه کلوین می باشد  مقاومت حرارتی یک لایه نسبت ضخامت آن لایه برحسب متر به ضریب هدایتی آن است. همچنین مقاومت حرارتی قابلیت عایق بودن یک یا چند لایه از پوسته یا کل پوسته را مشخص می کند و عبارت است از:

که واحد آن  می باشد. لذا هرچه ضریب هدایتی یک ماده کمتر و مقاومت حرارتی آن بیشتر باشد، جسم عایق بهتری خواهد بود. در جدول زیر ضریب هدایتی حرارتی مصالح مختلف مشخص گردیده است.

ضریب هدایت حرارتی مصالح مختلف

محاسبه در تیغه های مختلف

   لذا با توجه به مقادیر موجود در جداول فوق می توان نتیجه گرفت تیغه های درای وال عایق بهتری نسبت به سایر تیغه ها بوده و آجر فشاری و دیوار سفالی عایق کمتری نسبت به سایر مصالح می باشد که متأسفانه بیشترین مصرف را در مصالح تشکیل دهنده تیغه ها در ساخت و ساز و اجرای ساختمان ها دارند.