استفاده از آمونیاک و آب به عنوان ماده مبرد و جاذب نسبت به زوج لیتیم بروماید و آب قدمتی دیرینه‌تر دارد. به طوری که اولین واحد جذبی ساخته شده در سال ١٨٥٩ توسط فردیناند کاره از این نوع بود. البته قبل از او برادرش ادموند از محلول آب و اسید سولفوریک استفاده کرده بود. بعد از آن و در سال ١٩٢٦ میلادی شرکت الکترولوکس به کمک دو مهندس سوئدی به نام‌های کارل مونترز و بالتازار و ون پلاتن یخچال‌های جذبی خانگی را با نام تجاری سرول به بازار آمریکا معرفی کردند که بسیار مورد استقبال همگانی قرار گرفت.

چیلرهای جذبی با مبرد آب و جاذب لیتیم بروماید، رایج‌ترین نوع چیلرهای جذبی هستند که در انواع مختلف هم از نظر چرخه تغلیظ و هم از لحاظ منبع گرمایی در تأسیسات تهویه مطبوع مورد استفاده قرار می‌گیرند. این چیلرها بنا به خواص فیزیکی و شیمیایی مبرد (آب) امکان سردسازی زیر صفر درجه سانتی‌گراد را ندارند و به همین دلیل برای سرمایش آب تا ٥ درجه سانتی‌گراد و بیشتر به کار گرفته می‌شوند.

   متداول‌ترین روش انتقال انرژی (حرارتی و برودتی) توسط آب و شبكه لوله‌کشی است. در این سیستم آب نقش سیال منتقل‌کننده انرژی را ایفا نموده و لوله، مجرای عبور آن است. آب، حرارت تولیدشده در دیگ‌های حرارت مركزی و برودت تولیدی در چیلر را دریافت داشته و از طریق شبكه لوله‌کشی به دستگاه‌های انتقال انرژی مانند رادیاتور، كنوكتور، یونیت هیتر و فن كویل (در سیستم گرمایش)، هواساز و فن كویل (در سیستم سرمایش) منتقل می‌نماید.

  چيلر هاي تراكمي نوع اسكرو، نسل جديد چيلرهاي تراكمي به حساب مي آيند و مزيت آن‌ها در وجود كمپرسورهاي مارپيچي است كه باعث زير بار رفتن چيلر به صورت تدريجي و با توجه به ميزان برودت مورد نياز مي شود.

در چیلرهای جذبی شعله مستقیم حرارت حاصل از احتراق گاز و یا سوخت مایع باعث گرم شدن محلول لیتیوم بروماید و در نتیجه تغلیظ محلول می گردد. در این چیلرها دیگر نیازی به دیگ بخار و یا دیگ آب گرم و یا آب داغ نمی باشد. حذف دستگاههای مذکور کاهش زیادی در سرمایه گذاری اولیه و همچنین کاهش هزینه تعمیر و نگهداری را در پی خواهد داشت.

   چیلرهای جذبی تک اثره قدیمی ترین و اولین نسل چیلرهای جذبی در دنیا می باشند که کمترین بازدهی را در قیاس با سایر انواع چیلرهای جذبی دارا می باشند. پارامتر ضریب عملکرد (COP) در دستگاه های برودتی از جمله چیلرهای جذبی بیانگر میزان بازدهی دستگاه می باشد. هرچه COP بیشتر شود، مصرف انرژی بهینه تر می شود.

   چیلرهای جذبی از لحاظ ساختی به سه دسته دایرکت فایر، دبل افکت نوع بخار و سینگل افکت بخار تقسیم بندی می شوند. هرکدام از این موارد ویژگی های خاص خود را دارند.

   استفاده از چیلرهای جذبی نسبت به چیلرهای تراکمی مزایایی دارند. برخی از این مزایا عبارتند از: صرفه جویی در مصرف انرژی الکتریکی، صرفه جویی در هزینه خدمات برق، صرفه جویی در هزینه تجهیزات برق اضطراری و ...

   چیلر جذبی انرژی حرارتی مستقیماً مورد استفاده قرار می گیرد، در حالیکه در چیلر تراکمی این انرژی ابتدا با راندمان در محدوده 18 تا 47 درصد به انرژی الکتریکی تبدیل می شود و سپس این انرژی مورد استفاده قرار می گیرد.

چیلرهای با کمپرسور تراكمی از انرژی الكتریكی و چیلرهای جذبی از انرژی حرارتی به عنوان منبع اصلی برای ایجاد سرمایش استفاده می كنند. ویژگی برجسته سیستم چیلر جذبی این است كه این سیستم تبرید فقط به مقدار اندكی كار نیازمند است، زیرا فرایند پمپ كردن فقط برای مایعات صورت می گیرد