ژسپر ادبرگ، دانشجوی دکترا و کسی که در انجام این آزمایشگاه با عبدااله مالتی، همکاری داشت در این باره می‌گوید: در ماده‌ای که پس از این فرایند به دست می‌اید، فیبرها درون لایه‌های پلیمری بوده و مایع بین آنها همانند الکترودها عمل می‌کند.

   این ماده سلولوزی پلیمری، توانسته یک رکورد جهانی در خصوص میزان انتقال همزمان یون‌ها و الکترون‌ها به ثبت برساند که نشان از قدرت بالای این ماده برای ذخیره انرژی می باشد.

   کاغذ توان از مواد ساده ای ساخته شده که در عین حال سبب سبکی و ضد آب بودن آن گردیده و همچنین فاقد مواد شیمیایی خطرناک یا فلزات سنگین است. این پروژه با سرمایه‌گذاری بنیاد والنبرگ، از سال 2012 آغاز شده و مقاله‌ای در مورد دستاوردهای این پژوهش نیز در مجله‌ی ادونسد ساینس "Advanced Science" منتشر شده است.

   پروفسور ماگنوس برگن، سرپرست آزمایشگاه الکترونیک آلی لینکوپینگ می‌گوید: با توجه به این که برای رسیدن به نتیجه‌ی نهایی زیر فشار هستیم ولی مسئولین امر ما را برای انجام پژوهش‌هایمان آزاد گذاشته‌اند و زمان لازم را در اختیارمان قرار داده اند. چالش اصلی در این پروژه یافتن یک فرایند ساخت در مقیاس صنعتی برای این کاغذ است.

•  بالاترین مقدار شارژ و ذخیره در الکترونیک آلی به مقادیر به ترتیب یک کلمب و ۲ فاراد.
•  بالاترین مقدار جریان الکتریکی اندازه‌گیری شده در میان رساناهای آلی به اندازه‌ی یک آمپر.
•  بالاترین ظرفیت برای انتقال همزمان یون‌ها و الکترون‌ها.
•  بالاترین مقدار ترارسانایی (رسانایی سراسری) در یک ترانزیستور به اندازه‌ی یک سیمنز.

   برگن در انتها درباره‌ی سرمایه‌گذاری این طرح گفت: همه‌ی گروه‌های همکاری‌کننده روی هم رفته ۳۴ میلیون کرون از بنیاد پژوهش‌های استراتژیک سوئد دریافت کرده‌اند و هدف از این سرمایه‌گذاری این است که ما بتوانیم به پژوهش‌هایمان درباره‌ی یافتن روش‌های ساخت صنعتی خردپذیر ادامه دهیم. این سرمایه‌گذاری به منزله‌ی ماشین کاغذی برای کاغذ توان است.