در روش‌های سنتی تولید مس از روش تشویه، کوره‌های ریورب (یا کوره‌های الکتریکی برای سنگ‌های پیچیده‌تر) برای تولید مات و تبدیل آن به مس بلیستر در کنورتور استفاده می‌کردند. کوره‌های الکتریکی در صورت ارزان بودن انرژی مقرون به صرفه هستند و در غیر این صورت صرفه اقتصادی ندارند. گزارش حاضر ممیزی صنعت مس دنیا از نظر نوع فرآیند، تجهیزات، تکنولوژی و شاخص مصرف انرژی می پردازد.

    از میان تکنولوژی‌های مختلف تولید، روش کوره فلش متداول‌ترین روش تولید است که حدود 50 درصد تولید را به خود اختصاص داده است. مصرف انرژی در این روش نسبت به روش قدیمی‌تر ریورب بسیار کمتر است. در کوره فلش از انرژی حاصل از سوخت ترکیبات سولفیدی برای ذوب استفاده می‌شود. پس از آغاز به کار اولین واحد کوره فلش در Harjavalta در فنلاند، اتوکمپو در صدد برآمد با پیش‌گرم کردن هوای دمشی و نیز استفاده از سوخت به صورت جزئی، بالانس حرارتی کوره را کنترل کند. اما امروزه دیگر کمتر واحد صنعتی از پیش‌گرم کردن هوای ورودی استفاده می‌کند و استفاده از هوای غنی از اکسیژن جایگزین پیش‌گرم کردن هوا شده است. همانطور که از اطلاعات گزارش بر می آید 97% انرژی مورد نیاز از طریق مواد جامد ورودی تأمین می‌گردد. غنی کردن هوای ورودی با اکسیژن باعث افزایش قابل توجه ظرفیت کوره می‌شود. به عنوان مثال ظرفیت طراحی دو کوره فلش کارخانه Saganoseki ژاپن، 120000تن مس در سال بود که پس از اجرای طرح دمش اکسیژن، این ظرفیت به 400000 تن مس در سال رسید. این در حالی است که یکی از دو کوره مذکور نیز متوقف شده و فقط یکی در حال کار است.