آسایش حرارتی (Thermal comfort)

   آسایش حرارتی شرایطی از ذهن است که رضایت خاطر از شرایط محیطی حرارتی را بیان می‌کند و با ارزیابی ANSI/ASHRAE STANDARD 55 برقرار می‌شود. یکی از مهم‌ترین اهداف اصلی HVAC (گرمایش، تهویه، و سرمایش) برقراری آسایش حرارتی ساکنین برای مهندسین طراح است.

   مهم‌ترین عواملی که بر روی آسایش حرارتی اثر می‌گذارند، مواردی هستند که منجر به افت یا افزایش حرارت می‌شوند که عبارت‌اند از: سرعت متابولیسم، پوشش عایقی، دمای هوا، دمای تشعشعش میانگین، سرعت هوا و رطوبت نسبی. پارامترهای روانی و ذهنی مانند توقع هر شخص نیز بر آسایش حرارتی اثر می‌گذارد.

   مدل Predicted Mean Vote (PMV) در میان مدل‌های دیگر در ارتباط با آسایش حرارتی برجسته‌تر است. این مدل با استفاده از اصول تعادل حرارتی و داده‌های تجربی در محفظه آب و هوایی کنترل‌ شده تحت شرایط پایا و دائم به‌دست‌آمده است. از طرف دیگر، مدل انطباقی (adaptive model) بر اساس صدها زمینه مطالعاتی با ایده تعامل پویای ساکنین با محیط شکل‌گرفته است. ساکنین محیط گرمایی پیرامون خود را به‌وسیله لباس، پنجره، فن‌ها، هیترها و سایه بان ها کنترل می‌کنند.

   مدل PMV را می‌توان برای سیستم تهویه مطبوع ساختمان‌ها اعمال نمود حال‌آنکه مدل انطباقی تنها در ساختمان‌های بدون سیستم‌های مکانیکی نصب‌شده قابل اعمال است.

   استانداردهای آسایش حرارتی دیگری مانند EN15251 و ISO 7730 علاوه بر استاندارد ASHRAE Standard 55 موجود هستند.

 

اطلاعات تکميلي