محرکها نیروی لازم را برای حرکت عنصر نهایی فراهم می کنند. محرک می تواند الکتریکی، بادی یا هیدرولیکی باشد. هر یک از محرک ها موارد کاربرد خاص خود را دارند و بطور کلی نوع محرک تحت تاثیر نوع سیستم کنترل می باشد. مثلا در یک سیستم کنترل پنیوماتیکی معمولا از محرک های بادی استفاده می شود و در یک سیستم هیدرولیکی از محرکهای هیدرولیکی و دیگر موارد توجه داشته باشید که تاسیسات محرک ها با نام های موتور یا دمپر و دمپر موتور و دیگر نام های رایج شناخته می شود. استفاده از محرکه های الکتریکی در صنایع، اتوماسیون کارخانجات و سیستم ها حمل و نقل، در حال رشد و توسعه می باشد. این رشد با پیشرفت و تکامل سریع عناصر و تجهیزات الکترونیک قدرت شتاب بیشتری گرفته است. علاوه بر این موارد،‌ امروزه به دلیل گرایش زیاد به استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر و نیز به کارگیری روز افزون منابع تولید پراکنده، نقش محرکه های الکتریکی نسبت به قبل دو چندان شده است. این تجهیزات برای راه اندازی نیاز به جریان الکتریکی دارند که درصدی از انرژی ورودی در آن مصرف شده و تلف می شود.

   جلوگیری از تلفات انرژی در محرک ها و افزایش راندمان آن ها باعث صرفه جویی قابل توجهی در انرژی الکتریکی در صنایع می شود. راهکارهای مختلفی برای این کار وجود دارد که در ذیل به برخی از این موارد اشاره شده است. این روش ها بسیار ساده هستند و بطور روزمره با آن ها مواجه می گردید.

1. برای تجهیزات با دامنه تغییرات بار زیاد از راه اندازهای سرعت متغیر استفاده شود.

2. مجموعه جعبه دنده و متعلقات آن با راندمان بالا را انتخاب نمایید.

3. موتورهای راه انداز می بایست هم محور و تراز باشند و دقت بالایی برای این کار می بایست در نظر گرفت.

4. تنش کششی تسمه ها را دائم بررسی نمایید.

5. پولی ها با سطح مقطع متغیر مورد استفاده قرار نگیرند.

6. از تسمه های صاف و تخت به عنوان جایگزین تسمه های V شکل استفاده نمایید.

7. از روان کننده های ترکیبی برای گیربکس های بزرگ استفاده نمایید.

8. اتصالات موج دار و نوسان دار که باعث از بین رفتن هم محوری می شوند را رفع نمایید.

9. زمان هایی که نیاز به موتورهای راه انداز نیست آن ها را خاموش نمایید.