نیاز روز افزون جهان به منابع جدید انرژی به ویژه در بخش حمل و نقل، امروزه یکی از مشکلات اساسی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. به عبارتی این مشکل همانند دهه های گذشته، تنها به کشورهای وارد کننده نفت اختصاص ندارد و حتی تولید کنندگان بزرگ نفت از جمله کشور ما با مشکلات متعددی در زمینه تهیه سوخت رو به رو است. کمبود و یا به عبارتی کاهش ظرفیت پالایشی در جهان، یکی از عوامل بروز این مشکلات است، اما موضوع به همین جا ختم نمی شود، زیرا آلودگی ناشی از سوخت های فسیلی و پایان پذیر بودن آنها نیز از دیگر عواملی است که بشر را به تلاش برای دستیابی به سوخت های جانشین برای این منابع واداشته است. "بیودیزل" سوختی جدید و تجدید پذیر است که استفاده از آن در بسیاری از کشورهای دنیا متداول است. بيوديزل سوختي تقريبا ناشناخته است و براي رسيدن به استفاده تجاري گسترده، بايد از موانع گوناگوني بگذرد. اين سوخت ميبايست قبل از هرگونه ورود به بازار، بر موانع نظارتي فائق آيد و قيمت آن نيز رقابتي تر شود. به نقل از سازمان سوختهاي طبيعي آمريكا، با انگيزه بالاي دولت، توليد بيوديزل از دانههاي روغني ميتواند به حدود 2 ميليارد بشكه در سال برسد كه اين رقم حدود 8 درصد مصرف بزرگراهي گازوئيل در اوايل اين قرن است. بيوديزل با بازار كنونياش احتمالا به عنوان سوخت مورد استفاده در ناوگان اتوبوس و كاميونهاي سنگين لحاظ ميشود ( كه در ابتدا به صورت تركيب با گازوئيل فسيلي با استاندارد 20 درصد است.) اخيرا، هر گالن متيل سويات بيش از 2 دلار قيمت دارد و قيمت آن با گازوئيل كه 65 تا 70 سنت درگالن است رقابت ميكند. هزينههاي تامين مواد اوليه علت 90 درصد از هزينههاي مستقيم توليدند كه هزينه سرمايه و برگشت سرمايه را نيز شامل ميشوند به عنوان مثال، براي توليد يك گالن بيوديزل به 7،3 پوند روغن سويا نياز داريم كه قيمت آن حدود 20 سنت براي هر پوند است. بنابراين فقط هزينههاي تامين مواد براي توليد هر گالن متيل سويات، حداقل 1،50 دلار است كه اين رقم بدون احتساب هزينههاي بازاريابي است.
تلاش ميشود كه با توسعه گياههاي پيوندي سويا كه داراي روغن بيشتري هستند، بتوان اين هزينهها را كاهش داد. براي مثال، دانههاي سويا، حدودا 20 درصد روغن دارند در حاليكه ديگر دانههاي روغني داراي بيش از 50 درصد روغناند. ذخيره روغن دانههاي شلغم روغني اروپا كه مورد استفاده قرار ميگيرند حدودا 40 درصد است.