بیودیزل سوختی تجدید پذیر و تجزیه پذیر است که از روغن گیاهی و یا چربی حیوانی به دست می آید. این سوخت را می توان به راحتی با گازوییل مخلوط و در خودروهای گازوییل سوز استفاده کرد. ذرات معلق و هیدروکربن های نسوخته که از اگزوز خودروهای دیزلی خارج می شوند، سمی و سرطان زا هستند و تهدیدی برای سلامتی انسان ها به شمار می آیند. این در شرایطی است که نتایج مثبت استفاده از بیودیزل در کاهش سمیت و آلودگی هوا از سوی ارگان ها و سازمان های معتبر جهانی تایید شده است. برای مثال، گیاه سویا، Co2 هوا را جذب می کند و پس از استخراج روغن از دانه های سویا، به بیودیزل تبدیل می شود. سوختن این ماده، Co2 تولید می کند و Co2 تولید شده به وسیله گیاهی که سوخت از آن تهیه شده است، باز جذب می شود. طی این چرخه هیچ دی اکسید کربنی بیشتر از حد موجود وارد طبیعت نمی شود.

   بیودیزل قابلیت مخلوط شدن با گازوییل را دارد و می توان از این مخلوط به عنوان سوخت اصلی در خودروهای دیزلی استفاده نمود. نتایج تحقیقات نشان داده که در صورت پر شدن باک با 20 درصد سوخت بیودیزل، هیچگونه نیازی به تغییر در سیستم احتراق یا تغییر قطعات خودرو ها نیست و می توان این سوخت را بدون هیچگونه مانعی در موتورهای امروزی مصرف کرد.

پر کردن 20 درصد از باک خودرو با بیودیزل به همین مقدار از آلاینده هایی مانند دی اکسید کربن، هیدروکربن ها و منواکسیدکربن می کاهد. در مورد گوگرد این مقدار حتی قابل توجه تر است؛ چنان که گوگردی که از این سوخت حاصل می شود، 15 درصد و تقریبا غیرقابل اندازه گیری است؛ بنابراین دست کم برای کاهش گوگرد در سوخت دیزل می توان از مخلوط بیودیزل و گازوییل استفاده کرد. علاوه بر این، استفاده از مخلوط بیودیزل و گازوییل سبب حذف دود متراکم و سیاه حاصل از سوخت خودروهای دیزلی خواهد شد. حتی بویی که از سوختن آن ایجاد می شود، شبیه بوی سیب زمینی سرخ کرده و ذرت بو داده است، یعنی به میزان چشمگیری بوی بد گازوییل را کاهش می دهد، البته باید خاطر نشان کرد که به معنی صد در صد حذف آن نیست.

   بر اساس تحقیقات، آمریکا، آلمان و مالزی از جمله کشورهایی هستند که روی این سوخت کار کرده اند. این سوخت در آمریکا به عنوان یک سوخت جایگزین برای موتورهای دیزلی به شدت مطرح است و سالانه 300 میلیون گالن بیودیزل در این کشور تولید می شود، اما با افزایش درخواست برای این سوخت و ایجاد واحدهای صنعتی تولید کننده، قرار است میزان تولید این سوخت در آمریکا به 600 میلیون گالن در سال برسد.

   در کشور آلمان نیز این سوخت در بسیاری از اتوبوس ها استفاده می شود. باید توجه داشته باشیم که گازوییلی که در آمریکا استفاده می شود، بسیار مرغوب تراز گازوییلی است که در کشور ما استفاده می شود. مقدار گوگرد در سوخت دیزلی حاصل از نفت خام در آمریکا، کمتر از 500 ppm و قرار است این مقدار به 15 ppm برسد. در ایران فناوری تولید این سوخت قابل دسترس است و تنها به توجه مسئولان و انجام سرمایه گذاری های لازم نیاز دارد. در پژوهشکده صنعت نفت در این زمینه کارهایی انجام شده است. علاوه بر این، تولید این سوخت می تواند بخش کشاروزی را نیز به تحرک وادارد، زیرا این سوخت از روغن های گیاهی به دست می آید، بنابراین با تولید آن نیاز بیشتری به کاشت دانه های گیاهی است که به اشتغال زایی در بخش کشاورزی کمک می کند.

   نکته مهم دیگر، امکان استفاده مجدد از روغن های گیاهی سوخته برای تولید بیودیزل است. از روغن های سوخته که در بسیاری از مکان ها از جمله اغذیه فروشی ها به مقدار زیاد استفاده و در پایان روز دور ریخته می شوند، می توان در تولید بیودیزل استفاده کرد. یعنی همان کاری که اکنون در مورد روغن های صنعتی انجام می شود. در حال حاضر "واحدهای تصفیه روغن دوم"، روغن های مورد استفاده قرار گرفته در خودروها را پس از خریداری با کمک برخی مواد افزودنی به روغنی قابل استفاده تبدیل می کنند. به این ترتیب نه تنها این روغن ها بازیافت می شوند، بلکه از دور ریخته شدن آنها که آلودگی های زیست محیطی را در پی دارد، جلوگیری می شود. مواد اولیه این سوخت نیز کاملا در دسترس و قابل تهیه است. ضمن این که کشت دانه های روغنی و کارهای جنبی که در کنار آن ایجاد می شود، مانند بسته بندی و عرضه و تبدیل آن ها به سوخت اشتغال زایی را نیز به همراه دارد.

   از سوی دیگر باید توجه داشت که برای انتقال سوخت بیودیزل تولیدی به جایگاه های عرضه سوخت هیچ گونه امکانات خاصی نیاز ندارد. همچنین این سوخت، خاصیت تجزیه پذیری دارد و به همین دلیل حمل و نقل آن به راحتی و بدون هراس از ایجاد آلودگی صورت می گیرد، زیرا بیودیزل تجزیه می شود و به طبیعت بر می گردد. بیودیزل در قیاس با گازوییل حاصل از نفت خام، دوستدار طبیعت است و آلودگی کمتری ایجاد می کند. استفاده از این سوخت را هم می توان در بخش ها و جایگاه های خاصی شروع کرد. برای مثال در اتوبوس های شرکت های واحد یا در یک شهر، سپس آن را به سایر نقاط هم گسترش داد و عمومی تر کرد.

   نکته قابل توجه در مورد سوخت بیودیزل این است که سوخت بیودیزل خاصیت روان کنندگی زیادی (تقریبا دو برابر سوخت های معمولی) دارد که دلیل آن ویسکوزیته بالای این سوخت است. از این رو می تواند سبب افزایش عمر خودرو شود. همچنین صرفه جویی در مصرف سوخت را نیز به همراه دارد. حتی با اضافه کردن حدود 2 درصد بیودیزل به نفت سفید می توان خاصیت روان کنندگی آن را افزایش داد.

   در یک جمع بندی می توان گفت که استفاده از بیودیزل سبب وابسته نشدن به سوخت دیزل حاصل از نفت خام می شود. منابع هیدروکربوری، پایان پذیر هستند که تشکیل آن ها میلیون ها سال زمان نیاز دارد. با مصرف آن ها در حقیقت سرمایه های ملی از میان برده می شود که تجدیدپذیر هم نیستند. حتی استفاده از مخلوط این سوخت با گازوییل نیز می تواند به کاهش 20 درصدی مصرف گازوییل منجر شود. استفاده از بیودیزل، کاهش چشمگیر در میزان آلاینده ها را در پی دارد و به دلیل تجزیه پذیر بودن به راحتی در طبیعت جذب می شود و سمیت بسیار پایین این سوخت، کار کردن و حمل و نقل آن را آسان تر می کند.

   امروزه در بسیاری از کشورهای جهان توجه به آنچه صنعت سبز یا شیمی سبز خوانده می شود به دلیل کاهش آلودگی و صدمه به طبیعت، بسیار مورد اهمیت قرار گرفته و ما نیز نباید در این زمینه عقب بمانیم؛ چنان که امروزه با افزایش بهای بنزین و دیگر فرآورده های نفتی، مصرف سوخت هایی که از منابع گیاهی به دست می آید، بسیار مورد توجه است. گمان می کنم همه اینها دلایل خوبی باشند که توجه ما را به استفاده از این سوخت جلب کنند.