ماهیت اصلی انرژی بیو مس (زیست توده)

   از نظر ماهیتی انرژی بیو مس (زیست توده) در واقع نوعی انرژی خورشیدی است، زیرا گیاهان انرژی خورشید را جذب می کنند و عمل فتوسنتز را انجام می دهند. انرژی شیمیایی موجود در گیاهان به وسیله‌ انسان ها و حیواناتی که آن ها را می خورند جذب می شود. از این رو سوخت های گیاهی به دست آمده از پسماندهای جنگلی و محصولات کشاورزی جهان، به نوعی بزرگترین منبع ذخیره‌ انرژی خورشیدی به شمار می آید، و می تواند سالانه به اندازه‌ 70 ملیارد تن نفت خام، انرژی در دسترس بشر قرار دهد. این میزان 10 برابر مصرف سالانه انرژی در جهان است. نکته‌ مهم در بکار‌گیری این منبع، آن است که حاصل از سوخت های گیاهی دوباره توسط گیاهان تازه جذب و مصرف خواهد شد، و هیچ اثری در پدیده‌ی گلخانه ای و گرم شدن زمین نخواهد داشت.

   در دید کلی تقریبا نیمی از مردم جهان برای تأمین انرژی مورد نیاز خود، از چوب استفاده می کنند. چوب ، ضایعات گیاهی (مانند ضایعات نیشکر، ذرت ، چغندر قند) و دیگر منابع زیست توده (بیومس) ، از منابع تجدید پذیر کربن به شمار می آیند. استفاده از انرژی زیست توده (بیومس) به شکل سنتی یعنی سوزاندن چوب درختان و فضولات حیوانی باعث نابودی جنگل ها و آلودگی و تخریب محیط زیست می شود. اما با تلفیق روش های شیمیایی و زیست شناختی می‌توان قند ، سلولز و دیگر مواد موجود در ضایعات کشاورزی را به سوخت های مایع تبدیل کرد.

   یکی از راه های تامین منابع انرژی زیست توده (بیو مس)، کاشت درختان یا درختچه های مناسب (با دوره رشد کوتاه و سریع) در زمین های نامرغوب و نیمه بایر است. گر چه سوزاندن این منابع ، گاز دی اکسید کربن را در جو منتشر می کند، اما چون دوره کاشت و رشد و نمو آنها دائمی است، به همان اندازه دی اکسیدکربن از جو زمین جذب می کنند و با استفاده از انرژی خورشیدی، از طریق فتوسنتز، اکسیژن تولید می کنند. بدین ترتیب، یک "چرخه کربن خنثی" در طبیعت پدید می‌آید.

   ساختار شیمیایی بیو مس

   بیو مس بر پایه کربن است و از مخلوط مولکول های آلی، شامل هیدروژن، معمولاً اکسیژن و اغلب نیتروژن و مقدار کمی از دیگر اتم ها مانند، فلزات قلیایی، فلزات قلیایی خاکی و فلزات سنگین است. منابع بیو مس شامل ترکیبات آلی با زنجیره بلند می باشند که در فرایند هضم به مولکول های ساده تر تبدیل می گردد. حاصل این فرایند گازی قابل اشتعال به نام بیوگاز می باشد به بیوگاز، گاز مرداب نیز گفته می شود. این گاز شامل دو جز عمده متان و دی اکسید کربن به همراه مقدار جزئی از گازهای دیگر می باشد. این مخلوط گازی با ارزش حرارتی ۲/۲ – ۵/۱ مگاژول به ازای هر متر مکعب است.