در آینده، ممکن است اقیانوس آرام منزلگاه کیلومترها مزرعه‌ جلبک دریایی باشد که به‌ وسیله‌ پهبادهای زیردریایی مراقبت می‌شوند و منتظر هستند تا به سوخت تبدیل شوند. این چشم‌ انداز استارتاپی به ‌نام مارین بیوانرژی است که تحت پشتیبانی مرکز تحقیقات پیشرفته انرژی آمریکا (ARPA-E) قرار دارد. این آژانس دولتی بودجه‌ این شرکت و نیز تعداد معدودی از پروژه‌های مرتبط را تامین می‌کند؛ زیرا اقیانوس بی ‌کران را به ‌عنوان منبع دست ‌نخورده‌ای برای منبع جدید و احتمالا بهتر انرژی زیستی تجدیدپذیر می ‌بیند.

درحال‌حاضر حدود ۵ درصد از کل مصرف انرژی در آمریکا از زیست ‌توده‌هایی مانند ذرت و چوب حاصل می‌شود که تجدیدپذیر بوده و هنگام رشد و با انجام فرایند فتوسنتز کربن ‌دی‌اکسید را از اتمسفر جذب می‌کنند. به‌علت انعطاف ‌پذیری انرژی‌های زیستی، بسیاری از کارشناسان انتظار دارند که این درصد افزایش یابد. برای مثال این انرژی می‌تواند سوخت هواپیمایی و دیگر اشکال حمل ‌و ‌نقل را که برقی شدن آن‌ها دشوار است، فراهم کند.

مارک فون ‌کیتز، مدیر برنامه‌ ARPA-E می‌ گوید بسیاری از تجزیه ‌و ‌تحلیل ‌ها پیشنهاد می ‌کنند که برای دستیابی به کربن ‌زدایی گسترده در اقتصاد آمریکا، انرژی زیستی باید ۲۰ تا ۲۵ درصد از منابع انرژی کشور را شامل شود. گزینه‌ زیستی حاضر در آمریکا عمدتا اتانول مبتنی‌بر ذرت است. اما تولید این سوخت به زمین، کود و آب شیرین زیادی نیاز دارد و موجب ایجاد آلودگی‌ های دیگری شده و وابسته به منابع محدود است. فون‌ کیتز کشت جلبک‌ های دریایی را به‌عنوان راه‌ حل این مشکل و اجتناب‌از قربانی کردن نیازهای جامعه پیشنهاد می‌کند. این روش نیازی به هیچ‌ یک از این منابع ندارد و می‌تواند از ظرفیت عظیم اقیانوس استفاده کند.

فون‌کیتز می‌ گوید: اقیانوس، فضایی است که ما از آن زیاد برای کشت استفاده نمی‌کنیم. وقتی جلبک دریایی برداشت شود، ازطریق فرایندهای شیمیایی مختلف می‌تواند به اشکال مختلف انرژی مانند گاز زیستی (بیوگاز) و اتانول تبدیل شود. اگرچه برای اینکه تولید انرژی زیستی از جلبک دریایی به گزینه‌ای تبدیل شود که قابلیت تولید در مقیاس عظیم داشته باشد، باید از چند مانع بگذرد. برخی کارشناسان به‌علت نگرانی درمورد تأثیرات اکولوژیکی و مزیت‌های اقلیمی تاییدنشده، این ایده را قبول ندارند.

بر این اساس، برخی کارشناسان می‌گویند احتمال داشتن انتشارات کربنی کمتر موجب می‌شود که با وجود ناشناخته ‌ها، انرژی زیستی حاصل ‌از جلبک‌های دریایی مورد کاوش قرار گیرد. آندرس کلارنس، دانشیار مهندسی سیستم‌ها و محیط زیست در دانشگاه ویرجینیا که در پروژه‌های ARPA-E مشارکتی ندارد، می‌گوید: ما مشکل بزرگی در دست‌های خود داریم؛ تغییرات اقلیمی. من فکر نمی‌کنم یک راه‌ حل جادویی وجود داشته باشد یا اینکه جلبک‌ های دریایی ما را نجات دهند. اما این می‌تواند بخشی از راه‌ حل باشد.