ریخته گری قدیمی ترین فرآیند در تولید فلزات است و آثار باستانی موزه ها نشان می دهد که این هنر قدمت چند هزار رساله دارد. قلع و سرب، مس و امیژان (آلیاژ به فارسی) آن ها مفرغ و برنج اولین فلزات است در دوران باستان کشف و مورد استفاده قرار گرفت. 

به صنعت شکل دادن فلزات و آلیاژها به وسیله ذوب، سپس ریختن مواد مذاب در محفظه ای به نام قالب و در نهایت سرد کردن و انجماد آن مطابق الگوی محفظه قالب، ریخته گری گفته می شود. این فرآیند، کهن ترین و متداول ترین روش شناخته شده برای بدست آوردن شکل دلخواه از فلزات می باشد.

قالب در ریخته گری دائمی، به صورت مكرر مورد استفاده قرار می گیرد. قالب های دائمی به گونه ای طراحی می شوند كه امکان برداشتن قطعه ریخته گری شده از داخل آن فراهم شود تا بتوان دوباره از قالب برای ریخته گری قطعه بعدی استفاده نمود.

 در روش ریخته گری تحت فشار، فشار مثبت در طول انجماد اعمال می شود. برای ریخته گری با فشار زیاد از فشارهائی در حدود چند هزار psi استفاده می شود. روش مذكور به طور معمول شامل دو فرآیند محفظه داغ و محفظه سرد می باشد.

اغلب تولید قطعات ریختگی در ماسه انجام می شود. ریخته گری ماسه فرآیندی است که در آن از ماسه برای قالب گیری استفاده می شود. نسبت مصرف ماسه به فلز، بسته به نوع، اندازه قطعه ریختگی و روش قالب گیری، متغیر است.

با توجه به رشد روز افزون اهمیت انرژی، محققین در زمینه ریخته گری به دنبال تکنولوژی های نوین در این زمینه برای بهبود مصرف انرژی و کیفیت عملکرد ریخته گری هستند. چندین تكنولوژی جدید برای ذوب در ریخته گری در دست تحقیق بوده كه با توجه به اهمیت روزافزون انرژی و كمبود ذخایر انرژی فسیلی، این تكنولوژی ها بسیار مورد توجه هستند.

اساس كلیه فرآیندهای ریخته گری تغذیه فلز مذاب به حفره قالب و سپس انجماد مذاب و ایجاد جسم جامد است. تفاوت فرآیندهای مختلف، اصولاَ در روش تهیه قالب است.