کوره وسیله یا محلی است که در آن حرارت ایجاد می‌کنند. انرژی موردنیاز کوره گاهی به‌طور مستقیم از سوزاندن سوخت تأمین می‌شود. در برخی از کوره‌ها نیز انرژی مورد نیاز برای تولید گرما با استفاده از انرژی الکتریکی، خواه به روش قوس الکتریکی و خواه به روش القای الکترومغناطیسی تأمین می شود.

كوره های القایی در مقایسه با كوره های سوخت فسیلی دارای مزایای فراوانی از جمله دقت بیشتر و تلفات گرمایی و آلودگی كمتر است. عبور جریان از یك سیم پیچ و استفاده از میدان مغناطیسی برای ایجاد جریان در هسته سیم پیچ، اساس كار كوره های القایی را تشكیل می دهد.

كوره های قوس الكتریكی برای ذوب فولاد مورد استفاده قرار می گیرد. در كوره های قوس الكتریكی، انرژی الكتریكی از طریق ایجاد قوس بین الكترودهای گرافیتی و شارژ فلزی و یا ایجاد قوس بین خود الكترودها، به حرارت تبدیل شده و موجب ذوب فلزات می گردد.

در کوره بوته ای برای عمل ذوب از بوته استفاده می شود. حرارت در این كوره ها بیشتر از طریق هدایت به مواد موجود در داخل بوته انتقال می یابد. کوره های بوته ای به دو دسته ثابت و چرخان تقسیم می شوند

كوره های دوار برای ذوب چدن ساخته شد. این كوره ها شامل یك اسكلت فلزی می باشد كه به شكل یك استوانه متصل به دو مخروط ناقص است و توسط فلنج روی استوانه و مخروط ها به یكدیگر متصل می شود.

 کوره کوپل بیشتر برای ذوب قراضه های چدنی و در تهیه انواع چدن معمولی و چدن چکش خوار مناسب می باشد.  این نوع کوره در اندازه های متنوع و با قدرت ذوب بین 100کیلوگرم تا چند ده تن چدن وجود دارد.

انتخاب كوره در فرآیند ریخته گری با توجه به هزینه، كیفیت فلز، نیازهای تولیدی و نوع آلیاژ تعیین می‌شود. کوره های ریخته گری در یک دسته بندی کلی از نظر مصرف انرژی به دو گروه احتراقی و الکتریکی تقسیم بندی می شود.