از بزرگترين مشکلات در نيروگاهها، هنگام استفاده از سوخت مايع، مي‌توان به تشکيل اسيد در مسير دود خروجي و خوردگي در مناطق مختلف بويلر که دماي دود پايين‌تر است، مثل خروجي ژونگستروم، اشاره نمود. در حقيقت، در اين موارد به منظور جلوگيري از تشکيل اسيد در مناطق سرد بويلر، دماي دود خروجي بالاتر نگه داشته مي‌شود، که مانع استفاده از انرژي دود تا حداکثر ممکن مي‌شود. در اين مقاله، مطالعه‌اي بر روي توليد SO₃ و تشكيل تركيبات نسوخته حاصل از سوختهاي سنگين انجام گرفته است. تشكيل SO₃ منتهي به خوردگي قسمتهاي سرد بويلرها، از جمله سيستمهاي پيشگرمايش هوا و دودكش شده و مي تواند يك دود قابل مشاهده و آلاينده‌هاي اسيدي توليد كند. علاوه بر اين تشكيل ذرات نسوخته ناشي از احتراق سوختهاي سنگين نيز منجر به افزايش بيش از اندازه آلاينده‌ها و دود قابل مشاهده مي‌شود. روشهاي مكانيكي به تنهايي براي حذف اين مشكلات كافي نيستند. استفاده از كاتاليست‌هاي احتراق، موجب عملكرد احتراق با هواي اضافي كم و در نتيجه كاهش ميزان SO₃، بدون توليد هيدروكربن‌هاي نسوخته مي‌شود. كاهش هواي اضافي موجب افزايش راندمان واحد و صرفه جويي در مصرف سوخت خواهد شد. علاوه بر آن، خنثي سازي SO₃ باقيمانده با استفاده از افزودنيهاي خنثي ساز به صورت پودر، به قسمتهاي سرد انتهايي بويلرها، اجازه كاركرد با دماي دود پايين را به دليل كاهش نقطه شبنم تركيبات دود در دودكش مي‌دهد. تركيب اين دو روش موجب كاركرد بهينه بويلر در دماهاي بالا به دليل افزودن مواد شيميايي جهت بهبود احتراق و كاهش تشكيل دوده و در دماهاي پايين به دليل استفاده از خنثي سازهاي اسيد مي‌شود. اين كار موجب صرفه‌جويي‌هاي قابل توجهي در واحدهايي که با سوختهاي سنگين كار مي كنند، مي شود و ضمناً موجب مينيمم كردن و يا حذف آلاينده ها مي شوند.