توان به گاز (همچنین توان-به-گاز) (غالباً با نام اختصاری P2G) فناوری‌ای است که توان الکتریکی را به سوخت گازی تبدیل می‌کند. در حال حاضر سه روش استفاده وجود دارد؛ در همه این روش‌های تبدیل توان الکتریکی به سوخت گازی از برق برای جدایش آب به هیدروژن و اکسیژن با الکترولیز استفاده می‌شود.

   در روش اول توان به گاز، هیدروژن حاصله به شبکه گاز طبیعی تزریق‌شده یا برای حمل‌ونقل و صنعت استفاده می‌شود. روش دوم، ترکیب هیدروژن با کربن دی‌اکسید و تبدیل دو گاز به متان با استفاده از واکنش متانیزاسیون مانند واکنش ساباتیر یا متانیزاسیون زیستی است که منجر به افت تبدیل انرژی اضافی 8 درصدی می‌شود. متان ممکن است بعداً در شبکه گاز طبیعی تغذیه شود. روش سوم از گاز خروجی ژنراتور چوب گاز یا نیروگاه بیوگاز استفاده می‌کند. بعدازاینکه ارتقادهنده بیوگاز با هیدروژن تولیدشده در الکترولایزر برای ارتقای کیفیت بیوگازها ترکیب می‌شود.

   ناخالصی‌ها مانند کربن دی‌اکسید، آب، هیدروژن سولفید و ذرات هستند که می‌بایست از بیوگاز اگر قرار است برای ذخیره خط لوله استفاده شود و از خسارت جلوگیری شود، زدوده شوند.

راندمان

   در سال 2013، راندمان ذخیره توان به گاز در حدود زیر 50% بود. اگر از تولید همزمان برای تولید گرما و برق استفاده شود، راندمان تا 60% می‌رسد ولی بااین‌وجود بازهم کم است. بااین‌حال، پتانسیل افزایش راندمان این روش بسیار زیاد است. در سال 2015 با انتشار مقاله‌ای در Energy and Environmental Science، نشان داده شد که با استفاده از سلول‌های الکتروشیمیایی اکسید جامد برگشت‌پذیر و بازیافت گرمای هدررفته، می‌توان راندمان را تا بیشتر از 70% افزایش داد.